तिकुडचें पहिलें पत्र - श्लोक [मंदाक्रांता]

श्लोक [मंदक्रांता]

रों रों रों रों करुनि गगनीं वाहतो काय वारा ।
हा हा हा क्षणभरि नसे तेथ कोणा निवारा ॥
बोटीमाजी शिरूनि जल ही कैक लोंढें वहाती ।
डांबा खांबा धरूनि जन तैं संकटानें रहाती ॥८॥

धुंदी येते पसरूनि धुकें कोठचें सूर्यबिंब ।
वस्त्रें पात्रें भिजुनि भिजुनी होतसें सर्व चिंब ॥
चित्तीं चिंता प्रबळ न कळे सांज किंवा सकाळ ।
ग्रासायाला खवळुनि जणों पातला काय काळ ॥९॥