उलट न्याय तुझा ॥ अरे हरी ॥
होशि कशाला त्रिभुवनराजा ॥धृ०॥
असत्याते बक्षिस देशी ॥
सत्यवान तो जातो फाशी ॥
न्याय नसे हा अनीति समजा ॥ उ०॥१॥
कुलिन सतीते निंदित जग हे ॥
छी, थू करिती देवा बघ हे ॥
वंदिति नर त्या जारिणिबाजा ॥उ०॥२॥
पाच त्यागुनी कांचही घेती ॥
रक्षुनि शिंपा दवडिति मोती ॥
अमृत त्यागुनि प्राशिति गांजा ॥उ०॥३॥
धर्म नीति ही सकळ उडाली ॥
वसुंधरा ही पापे बुडाली ॥
तव कलि मंत्री करितो काजा ॥उ०॥४॥
मौन धरुनिया जग चालविसी ॥
उडदासंगे बरड चिरडिशी ॥
कष्टति म्हणुनी सात्विक तनु ज्या ॥उ०॥
कृष्णा प्रार्थी ऐके सदया ॥
त्यजि निष्ठुरता कोमलह्रदया ॥
ये ऐकुनी धावा माझा ॥उ०॥६॥