भजन - ८१
सद्गुरु अपुला सखा, गडे हो ! सद्गुरु अपुला० ॥धृ॥
निर्मोही, निर्भयी निरंतर, मार्ग दावि भाविका ॥१॥
अजर, अमर हा आत्मा साक्षी, होउ न दे पारखा ॥२॥
निज स्वरुपाचा बोध दावुनी, दूर करी यम-दुखा ॥३॥
तुकड्यादास म्हणे या या रे ! तिळभरि विसरू नका ॥४॥
भजन - ८२
मशि बोल सख्या घननीळा रे ! ॥धृ॥
तव बोले मन उन्मत होते, लागे निजरुपि डोळा रे ! ॥१॥
निर्मळ रुप तव विमल सुदर्शन, दूर करी कळिकळा रे ! ॥२॥
मोरमुकुट पीतांबर शोभे, गळा वैजयंति माळा रे ! ॥३॥
तुकड्यादास म्हणे तव बोले, नाशे विषय-उमाळा रे ! ॥४॥
भजन - ८३
मी पाहि तसा रुप धरशिल ना ? मज पावन तू हरि करशिल ना ?
मी पाहता तुज तू दिसशिल ना ? मी हासता तू हरि ! हसशिल ना ?
(अंतरा)
सुंदर वनि वेलांच्या तळुनी ।
झुळझुळ नदि वाहे वळवळुनी ।
गर्द तरू हिरवळले मिळुनी ।
अधरि बंसि तू धरशिल ना ? ध्वनि मधुर कर्णि तू भरशिल ना ? ॥१॥
(अंतरा)
मयुर-पिसारा मुकुटावरती ।
कांबळ खांदी, उरि वैजंती।
कुंडल-शोभा झळके खुलती ।
मन्मंदिरि तू स्थिरशिल ना ? ह्या प्रेम-सुखी उध्दरशिल ना ? ॥२॥
(अंतरा)
एकांताच्या हृदयाकाशी ।
मी पाहिन तव श्याम रुपासी ।
आळवीन तुज मग हृषिकेशी !
देह-भाव मग हरशिल ना ? मज तव स्वरुपी लिन करशिल ना ? ॥३॥
(अंतरा)
नित्य असा मी करि अभ्यासा ।
स्फूर्ति सदा देशिल ना दासा ? ।
नाकरि हरि ! मम आस हताशा ।
कृपा-हस्त शिरि धरशिल ना ? हा तुकड्या अपुला करशिल ना ? ॥४॥
भजन - ८४
कुणि भावबळे आणा हरिला । कुणि प्रेमबळे आणा हरिला ॥धृ॥
ना कळतो तो यम-नियमांनी, ना कळतो तप साधुनिया ।
ना कळतो वनि जप करण्याने, भक्तीने वश होय भला ॥१॥
कठिण मार्ग हा असाध्य बहुता, योग-याग-विधि-प्रणवाचा ।
साध्य होय प्रभु गोड गाउनी, जैसा द्रौपदिला झाला ॥२॥
कृत-त्रेता-द्वापारी बघता, कठिण मार्ग वेदे वदला ।
'कलीयुगी प्रभु नाम-बळाने, वश होई' संती कथिला ॥३॥
तुकड्यादास म्हणे आला हरि, भारतभू ही बघण्याला ।
म्हणा 'धर्म हा जात लया, प्रभु ! का ऎसा निष्ठुर झाला ?' ॥४॥
भजन - ८५
हरिनाम मधुर मनि गाइ सदा । गुरुवचनी निर्भय राहि सदा ॥धृ॥
सोडुनिय ही विषय-चिंतना, माया-मोह-विकाराची ।
सद् विचार मनि वाहि सदा, गुरु-वचनी० ॥१॥
'अखिल जगाचा चालक तो प्रभु', भाव असा दृढ ठेवुनिया ।
ममतेने जग पाहि सदा, गुरु-वचनी० ॥२॥
असत्यता ही नष्ट करोनी, नीतीने संसार करी ।
जन-सेवा-श्रम साहि सदा, गुरु-वचनी० ॥३॥
तुकड्यादास म्हणे, इहपर घे गोड करुनिया या देही ।
आत्म्याची घे ग्वाही सद, गुरु-वचनी० ॥४॥