भजन - १८६
भक्ति अम्हाला देई, भक्ति अम्हाला देई । हरिची ॥धृ॥
आणिक नलगे धन-सुत-दारा, मान जगाचा काही ॥१॥
खाउनिया कळणा अणि कोंडा, रंगवु देह सदाही ॥२॥
राहु कुठेही दरी-कंदरी, वृक्ष-वेलिच्या छायी ॥३॥
तुकड्यादास म्हणे ही पुरवी, आशा श्रीगुरुआई ! ॥४॥
भजन - १८७
प्रेमळ हरिची गीता, प्रेमळ हरिची गीता । गा रे ! ॥धृ॥
कष्ट हराया संसाराचे, साधुनि घ्या या हीता ॥१॥
हरिस्मरणाचा महिमा जाणे, तोचि तरे भव रीता ॥२॥
संसारी जणु संजिवनी ही, मनुजा ! साध उचीता ॥३॥
तुकड्यादास म्हणे मन लावी, मिळचि अंति भगवंता ॥४॥
भजन - १८८
निववाना, दिना या जिवा देवा ! घडवाया अपुली सेवा ॥धृ॥
जन्म हा मग येइ कैसा, नाहि तिळभरही भरवसा ।
घ्या करुणा प्रभु ! न्या चरणांबुजि, काय अवघड घनश्यामा ! ॥१॥
कठिण गमे हा मोह-पसारा, भवसागर ही बिकटचि धारा ।
तुकड्यादासा तुझा आसरा, तारा अथवा जगि या मारा ।
थोडि तरि कृपा का हो द्याना ? ॥ निववाना ० ॥२॥
भजन - १८९
नलगे मज आणिक काही, सद्गुरुआई भेटवा ॥धृ॥
नच मनी धनाची आशा, नच मानपान-आकांक्षा ।
हा अवघा व्यर्थ तमाशा, आशा-पाशा सोडवा ॥१॥
नच पुत्र-पौत्र ते काही, घरदार नको मज तेही ।
मी सन्मुख गुरुच्या राही, सुख द्या ऎसे या जिवा ॥२॥
जरि राज्य मिळे भू सारी, तरि सुख नसे संसारी ।
भवि सोडवुनी निर्धारी, लावा हृदयी या दिवा ॥३॥
हे क्षणिक सौख्य मिळवावे, मग अंती व्यर्थ मरावे ।
तुकड्याला भय हे ठावे, दुस्तर पाशा तोडवा ॥४॥
भजन - १९०
कोणा म्हणशिल 'घ्या कैवार', जेव्हा पाहशि यमाचे द्वार ?॥धृ॥
येइल कोण आडवा बाप ? चुकविल काय तुझा रे ! ताप ? ।
करिशी काय असा व्यवहार ? जेव्हा ० ॥१॥
येतिल काय आई-गणगोत ? दावाया कर्तव्य-सुज्योत ।
करिशी काय व्यर्थ हा प्यार, जेव्हा ० ॥२॥
चोरी करुनी पाळी लोक, त्यातुनि भोगतील का एक ? ।
पहा वाल्मीकऋषी-उद्गार, जेव्हा ० ॥३॥
तुकड्यादास म्हणे रे ! शोध, घेई सत्संगाचा बोध ।
नश्वर हे सगळे जाणार, जेव्हा ० ॥४॥