मराठी मुख्य सूची|मराठी साहित्य|भजन|संत तुकडोजी महाराज|

संत तुकडोजी महाराज - भजन १९१ ते १९५

सर्व सामान्य लोकांच्या मनावर शिक्षणाचे महत्त्व बिंबवणारा , अस्पृश्यता गाडून टाका असे सांगणारा , स्वच्छतेचे महत्त्व अधोरेखित करणारा , सर्व धर्मांकडं सारख्याच नजरेनं पहा असे सांगणारा, राष्ट्रसंत म्हणजेच संत तुकडोजी महाराज.


भजन - १९१

गडे हो ! वेळ अशी गमवाल, शेवटी चौर्‍यांशी भोगाल ॥धृ॥

दुनिया दिसते रंग-रंगीली, जीव-जिवांनी छान छबीली ।

व्यर्थची पाहुनिया भाळाल, शेवटी ० ॥१॥

ज्वानी अंगी काढी जोर, पळती जसे काननी ढोर ।

त्यापरि कोंडवाडिया जाल, शेवटी ० ॥२॥

जैसे करणे तैसे भरणे ? न चुके कोणाच्या दैवाने ? ।

वाजविल अंती यम तो गाल, शेवटी ० ॥३॥

तुकड्यादास म्हणे त्या कामा, सोडुनि भजा हरी घनश्यामा ! ।

नाही तरी कुणाचे न्याल ? शेवटी ० ॥४॥

भजन - १९२

जग हे गुणकर्माची खाण, मिळेना दुसर्‍याला मुळि मान ॥धृ॥

ज्याने द्यावे त्याने घ्यावे, अपुल्या दैवे लेणे ल्यावे ।

नाही तरी व्यर्थ हा प्राण । मिळेना ० ॥१॥

कोणी ढोंगी पुढती येती, शेवटी मोठी होय फजीती ।

जन फेकी निंदेची घाण । मिळेना ० ॥२॥

दिसती पाय पाळण्या आंत, परिते दाविति अपुली जात ।

लपेना देउनियाही दान । मिळेना ० ॥३॥

तुकड्यादास म्हणे सर्वांसी, सादर व्हावे सत्कर्मासी ।

तेव्हा धाडिती दे विमान । मिळेना ० ॥४॥

भजन - १९३

काननी या नदीच्या तटी, कोणि केली तृणाची कुटी ? ॥धृ॥

बाग वसंत-ऋतुचा नवा, जैसा शालू दिसे हिरवा ।

वृक्ष-वेली डुले गोमटी, रम्य वाटे मुळांच्या लटी ॥१॥

भृंग गुंजार करिती वनी, कोकिळा गातसे रागिणी ।

श्यामता बादलांची उठी, मयुर पिंजारती पंखुटी ॥२॥

मंद पवने टपकती फुले, खेळती वानरांची पिले ।

धावताती निराच्या तटी, मारुनिया उड्या कोल्हटी ॥३॥

पुष्पि गुंजारती भोंगुळे, शुभ्रवर्णी निळे पीवळे ।

शोभती वृक्षियांच्या पटी, उडति पक्षी-कुळे गोमटी ॥४॥

मागे शीला किती भव्य ह्या, व्याघ्र सापादिकासी पहा ।

धावती अस्वला रानटी, गर्जती जंबुके धाकुटी ॥५॥

रम्य त्या डोंगराच्या दर्‍या, चरति रोही हरिणी सांबर्‍या ।

वाहताति झरणे चोरटी, भवति कंदामुळांच्य गुटी ॥६॥

मधि सिंहासने साजिरी, कोण बसताति यांच्या वरी ? ।

जणुं स्वर्गाचि ही चौपटी, प्रेम लागे किती या मठी ॥७॥

सृष्टिसौंदर्ये ही ओतली, रम्य-भू भोवती शोभली ।

साठवावी गमे संपुटी, साधुनिया तपस्या तटी ॥८॥

दास तुकड्या मनी गुंगला, पाहता रंगि या रंगला ।

मुक्ति लाभो इथे शेवटी, नाम-स्मरणी न होवो तुटी ॥९॥

भजन - १९४

खेळे खेळे हरी कुंजनी, राधिकेच्या मना मोहुनी ॥धृ॥

भोळि राधा हरी पाहता, वेडि झाली बंसी ऎकता ।

रंगवी आत्म-रंगातुनी, राधिकेच्या मना मोहुनी ॥१॥

जात होती यमुनेतिरी, गोरसाते धरोनी शिरी ।

माठ फोडी हरी धावुनी, राधिकेच्या मना मोहुनी ॥२॥

दास तुकड्या म्हणे ही लीला, देव गोकुळासी खेळला ।

उध्दरील्या सख्या गौळणी, राधिकेच्या मना मोहुनी ॥३॥

भजन - १९५

दैव-गती ही न्यारी, बुध्दी काय करील बिचारी ? ॥धृ॥

दानशूर हरिश्चंद्र वाहतो, पाणी डोंबा-द्वारी ।

श्रीकृष्णासम साह्य असोनी, पांडव फिरति भिकारी ॥ बुध्दी ० ॥१॥

सती दौपदी दैवगतीने, ओढि सभेमाझारी ।

रामचंद्र प्रभु चौदा वर्षे, भ्रमति पहाडी खोरी ॥ बुध्दी ० ॥२॥

कर्मगतीच्या अवघड मार्गे, वाहति सकल नर-नारी ।

तुकड्यादास म्हणे होणारे, न चुके देव-असुरी ॥बुध्दी ० ॥३॥

N/A

References : N/A
Last Updated : October 02, 2008

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP