उपदेश - संसारिकांस उपदेश १९ ते २१

१९.
शरीर काळाचें भातुकें । तुह्मीं नेणां कां इतुकें ॥१॥
माझा जन्म गेला वांयां । तुजविण पंढरिराया ॥२॥
अझूनि तूं कां रे निचिंत । काळ जवळीं हटकीत ॥३॥
नामा ह्मणे अवघे चोर । शेखीं हरिनाम सोयरे ॥४॥

२०.
क्षणक्षणां देहीं आयुष्य हें काटे । वासना हे वाटे नित्य नवी ॥१॥
माझें मी ह्मणतो गेले नेणों किती । र्मक चक्रवर्ति असं-ख्यात ॥२॥
देह जाय तोंवरी अभिमान । न करीं अज्ञान आत्म-हित ॥३॥
मोहाचीं सोयरीं मिळोनि चोरटीं । खाऊनि करंटीं घेती घर ॥४॥
जोंवरी संपत्ति तोंवरी हा निके । धनासवें भुंके तयांमागें ॥५॥
नामा ह्मणे झालों केशवाचा दास । दाखवी वोरस तुझ्या नामीं ॥६॥

२१.
औट हात घर जायाचें कोपट । दोन दिवस फुकट भोगा कांरे ॥१॥
कवणाचें घर कवणाचें दारा । भावें नरहरि ओळंगारे ॥२॥
आडें मोडलें घर झांजर झालें । वारा आला तेणें मोडोनि गेलें ॥३॥
खचला पाया पडली भिंती । नामा ह्मणे घर नलगे चित्तीं ॥४॥