उपदेश - खलदुर्जनांस उपदेश ८ ते १३

८.
जयाचे उदरीं जन्मला नर । पिडी तया थोर सर्वकाळ ॥१॥
मानिली अंतरीं सखी जीवनलग । आत्महत्या मग घात करी ॥२॥
मानीना तो भक्ति भ्रष्ट आचरण । दोषी नारायण सदोदित ॥३॥
नामा म्हने ऐसे पातकी चांडाळ । बुडविलें कुळ बेचाळिस ॥४॥

९.
अभक्ताचे स्थळीं भ्रांताची संगती । परदारा चित्तीं परनिंदा ॥१॥
नेणे भूतदया शांतीचे लक्षण । कार्या कारन बोलतरे ॥२॥
हरिचिया दासा करिती मत्सर । करी निरतर द्वेषबुद्धि ॥३॥
नामा ह्मणे व्यर्थ पेटला पर्वत । नेणे अपघात स्वयें पावें ॥४॥

१०.
विशयासंगें सवीं जागे । हरिकीर्तनीं झोंप लागे ॥१॥
काय करूं या मनासी । नाठवेचि ह्लषिकेशी ॥२॥
दिवसा व्यापार चावटी । रात्रीं कुटुंबचिंता मोठी ॥३॥
नामा म्हणे कां आलासी । भूमिभार जन्मलासी ॥४॥

११.
मूर्ख बैसले कीर्तनीं । न कळे अर्थाची करणी ॥१॥
घुबड पाहे भलतीकडे । नाइके नामा चे पवाडे ॥२॥
पाहूं इच्छी पर-नारी । चित्त पादरक्षावरी ॥३॥
नामा म्हणे सांगूं किती । मूढ सां-गितलें नाइकती ॥४॥

१२.
कथे बैसोनि उठोनी जाती । खर होऊनि फिरती ॥१॥
नाम नावडे नावडे । संग वैष्णवांचा न घडे ॥२॥
नामा ह्मणे सांगों किती । पूर्ण जांसहित नरका जाती ॥३॥

१३.
करंटें कपाळ नाम नये वाचे । सदैव दैवाचें प्रेम नामीं ॥१॥
जोडियेली जोडी हुंडारि दुरी । नावडें पंढरी तया जना ॥२॥
आपण नवजे दुजिया जावों नेदी । ऐसा तो कुबुद्धि नागवितो ॥३॥
नामा ह्मणे नाम गर्जे वारकरी । वैकुंठ पंढरी देशोदेशीं ॥४॥