पदी जळत वालुका वर उधाणलेली हवा
जळास्तव सभोवती पळतसे मृगांचा थवा
पथी विकलता यदा श्रमुनि येतसे पावला
तुम्हीच कवी हो, दिला मधुरसा विसावा मला !
अहो उफळला असे भवति हा महासागर
धुमाळुनि मदान्ध या उसळतात लाटा वर,
अशा अदय वादळी गवसता किती तारवे
प्रकाश तुमचा पुढे बघुनि हर्षती नाखवे !
असाल जळला तुम्ही उजळ ज्योति या लावता
असाल कढला असे, प्रखर ताप हा साहता,
उरात जखमातली रुधिर-वाहिनी रोधुनी
असेल तुम्हि ओतली स्वर-घटात संजीवनी !
नकोत नसली जरी प्रगट स्मारकांची दळे
असंख्य ह्रदयी उभी असत आपुली देवळे !