थांब थांब परतु नको रे घना कृपाळा,
अजुनि जाळतोच जगा तीव्र हा उन्हाळा !
अजुनि पायि भासतात पसरले निकारे
उसळतात अजुनि गगनि पेटलेच वारे
मरुनि पडत तरुवरुनी पाखरे तळाला !
तगमगुनी टाकितसे भूमि ही उसासे
शून्य ह्रदय होत नदी हसत विकट भासे
रखरखती दाहि दिशा उफळतात ज्वाळा !
हतभागी दिसत तरू जाळत्या उन्हाने
पायाशी पडलेली गळुनि दग्ध पाने
आशा जणु पिचलेल्या लगटती जिवाला !
बांधावर बसुनि नजर बांधुनि आकाशी
तडफडती गाइगुरे पाहुनी उपाशी
शेतकरी बैसे कर लावुनी कपाळा !
गर्जत ये, ओढित ये आसुड तडितेचा
गर्वोन्नत माथा तो नमव भास्कराचा
लोकाग्रणि नमवि जसा मातल्या तृपाळा !