अभीक्ष्णशस्ते गदितं, ज्ञानं विस्पष्टयुक्तिमत् ।
एतद्विज्ञाय मुच्येत, पुरुषो नष्टसंशयः ॥२४॥
जेथ वेदशास्त्रांसी कुवाडें । जें बोलीं बोलतां नातुडे ।
तेंचि ज्ञान म्यां तुजपुढें । निजनिवाडें सांगितलें ॥१७॥
जें सांगितलें शुद्ध ज्ञान । तें नाना युक्तींकरुनि जाण ।
दृढतेलागीं निरुपण । पुनः पुनः जाण म्यां केलें ॥१८॥
बहुत न लावितां खटपट । तुज न वाटतांही कष्ट ।
ज्ञान सांगितलें विस्पष्ट । जेणें होती सपाट संशय सर्व ॥१९॥
हें जाणितलिया ज्ञान । सर्व संशय होती दहन ।
साधक होय ब्रह्मसंपन्न । स्वानंदपूर्ण सर्वदा ॥४२०॥
म्यां सांगितलें गुह्यज्ञान । एकादशाचें निरुपण ।
याचें श्रवण पठण मनन । करी तो धन्य उद्धवा ॥२१॥