चौक १
ज्याची कीर्ति सार्या जगतांत । मृत्यु लोकांत दख्खन देशांत ।
महाशूर शिवाजी अवतरला । हिंदुधर्माच्या रक्षणाला ॥जी॥
असुरांनिं सारा मुलुख पिडिला । मानिना कोणी देवाजीला
ऋषींचा होम बंद पडला । न्याय नाही जगामंदि उरला ।
माय वळखिना लेंकराला । लागली चिंता महादेवाला ।
इचार केला बसुनि कैलासाला । दैत्यांचा मोड करायाला ।
अवतार शिवाजीला झाला । गा व्हय म्हन दादा, दादा रजी र दा जी०॥१॥
चौक २
गोरगरिबांचा कैवारी । राजा अवतारी ।
असा श्रीहरी । देशाचा पालनवाला ।
धांवुन येणारा संकटाला । जशि काय माय लेकराला ।
तसा तो शिवबा धनि आपुला । वाघ दख्खनचा जागा जाला ।
करावं साह्य त्येला । वैर्यांच्या भुलून संपत्तीला ।
लाळ भलत्याचिच घोटायला । लाज कशी नाहीं मुरदाडाला ।
पेटवा आपुल्या जिनगानीला । गा व्हय म्हन दादा ॥२॥
चौक ३
शिवबाची खरी बहाद्दरी । कोकण हेटकरी, घेऊनि बरोबरी ।
दिली त्यांना घोडीं बसायाला । शिलेदार करुनि बरोबरिला ।
झेंडा मराठयांचा फडकविला । राज्याचा पाया तोचि पहिला ।
घ्यावा म्हणू चाकणचा किल्ला । नरसाळा फिरंगोजी तिथला ।
गडकरी शूर लढनेवाला । शिवबानं जागविलं त्येला ।
वळविला तसल्या बहाद्दराला । पेटवा तुमच्या जिनगानीला ।
गा व्हय म्हन० ॥३॥
चौक ४
म्हणे शूर मर्द फिरंगोजी । मराठी गाजी, अकलेची भाजी,
तुझ्या कशि झाली ? सांग मजला । दास वैर्याचा कसा बनला ?
जात गोत धरम बुडवायाला । गेल्या तरि कुठं तुमच्या अकला ?
इसरला कुठं इरसरीला । द्या कि आया बहिणी दुस्मानाला ।
लाज नाहीं मिशा बाळगायला । शूरपणा कुठं तुमचा गेला ?
हिजडयावानि काय जलम असला । थूं तुमच्या जिनगानीला ।
गा व्हय म्हन दाद, दादा, र जी० ॥४॥
चौक ५
ज्याला नाहीं जातीची चाड, मुलूख तो द्वाड, कुत्रा खादाड ।
दुष्टाच्या जिनगानीला भूलला । कुळी नरकांमंदि घालायाला ।
कशापायीं घ्यावा जलम असला । सांगावं काय निलाजर्याला ।
धरम किर खास तुमचा बुडाला । लांचावलास कुत्र्या तुकडयाला ।
धरति किर तुमच्या बायकांला । ओढून नेतात रंगमहालाला ।
त्यांचा हंबरडा ऐकायला । कसा येईल रानदांडग्याला ।
थूं तुमच्या जिनगानीला ॥ गा व्हय म्हन० ॥५॥
चौक ६
शिवबाच्या पायिं लागुनी, फिरंगोजी म्हणी, आपुल्यावानी ।
आमाला गुरु नाहीं मिळाला । कुणाला ठावं धरम कसला ।
वाघाचा बच्चा असुनि त्येला । मेंढरामंदीच वाढविला ।
म्हणून जातीचा विसर पडला । झालो चाकर बघा आपुला ।
फिरुन गड सारा त्येनं दावला ।"म्हणा हो अपुला आतां किल्ला" ।
बोलून गड दिला शिवाजीला । फिरंगोजी चढला लौकिकाला ।
भाऊपणा शिवाजीसी केला । गा व्हय म्हन० ॥६॥