बंडखोर पशू
नाट्यछटा हा साहित्यप्रकार मराठीत प्रथम ‘ दिवाकर ‘ यांनीच आणला. त्यांचे संपूर्ण नांव - शंकर काशीनाथ गर्गे
जिवंतपणी तिला कधीच पाहिली नाहीस ?
छे कुठून पाहणार ?
तो तर वरचेवर त्याच्याकडे जातोस, मित्र म्हणवतो अन् -
मित्र असलो म्हणून काय झाले ! मित्राची बायको दिसलीच पाहिजे असे थोडेच आहे ! अन् त्यातून ही तर थोरामोठ्यांची सून...
पण तीच आता सरणावर आली आहे ना !
हं ! काय पहा ! जिवंतपणी जिचे नखसुद्धा दृष्टीस पडायची मारामार ! तीच आता उघडीवाघडी...
अहो राजेश्री ! ...ऐकू आलं का... मी काय म्हणतो ते ?
कायरे बोवा !
आपण... कुणीकडे पाहात आहात ?
च्च !!
चल तोंड फिरव !!
अरे पण... !
शरम नाही वाटत ?
काय झाले काय ?
निर्लज्ज ! प्रेताच्या उघड्या भागाकडे... अगदी... निरखून पाहतोस - लाज नाही वाटत तुला ! मित्र म्हणवतात.. धडधडीत प्रेताचा अपमान !
जरा...
पशू कुठला ? काळ, स्थळ, प्रसंग काही - ?
अहो देव बाप्पा ! जरा गप बसाल का !
अन् मलाच उलट...
गप बैस मूर्ख आहेस तू ! ...अक्कल नाही अगदी ! तुम्ही जसे देव जिवंत आहात तसे आम्ही... पशूही जिवंतच आहोत ! समजले आता !
पण हे असे ?
हो हो ! असेच !! जो जो ऐकून घ्यावे तो फारच ! असा हात धुवून पाठीस लागू नकोस ! सांगून ठेवतो ! नाही तर असे दात पाडीन... !!
N/A
References : N/A
Last Updated : November 11, 2016
TOP