वाणी तूं रहेजेरे कागज ज्योति रखे तारी पुंजी मां कई खातो ॥ध्रु०॥
जो तूं जाणसे तो सरव सापयुछे वहाण जोई बेपार करजोरे ।
जे कोई तारे शेटे लख्यूं होय ते तूं तारे हृदयीं धरजेरे ॥१॥
लेखूं सुधूं जोखू राखजो हिसाब लेजे जमरे ।
एकही कागल झूठू चलावशे तो नाखशे सरवाले धोई ॥२॥
कागल लखजे कोई विभासी पुन करजे ।
जमणा हाथरे चार दाहडे तुने निश्चे चालवूं तो कोई नही आवशे साथे ॥ वाणी०॥३॥
आपना शेठनें ताप घणोछे ते ताप कोईये न सेवायरे ।
कहत कबीरा सांभळो भाई । साधु कोई सिद्धि आगल धाय ॥ वाणी०॥४॥