ऐशा धाल्या ऋषिपंक्ती । ढेंकर आनंदाचे देती ॥१॥
तृप्ति बाणली सर्वांसी । तरी आवड अन्नापाशीं ॥२॥
उठले हात प्रक्षाळुनी । विडे घेतले सर्वांनीं ॥३॥
न बैसवे सुखासनीं । अवघे प्रवर्तले शयनीं ॥४॥
ते देखोनि निद्रिस्थ । साही जणें झालीं गुप्त ॥५॥
माया निर्मियेली जैसी । आतां गुप्त झालीं तैसीं ॥६॥
कोणा न कळे याची करणी । म्हणे नामयाची जनी ॥७॥