(शार्दूलविक्रीडित)
लागे पंचम अब्द यास्तव सुता चौलादि केलें असे ।
मौंजीबंधन तें करी समयिं तो उत्साह भारी दिसे ।
आले देव ऋषी असूर बहुही गंधर्व यक्षादिक ।
तैसे वैश्य नि शूद्रही सदनिं त्या आले बहू याचक ॥१॥
देती कश्यप यांस ते प्रचुर कीं आहेर भिक्षावळी ।
वाद्यें वाजति त्या स्थळीं प्रचुरशीं आनंदली मंडळी ।
आधीं पूजन तें करी गणपती देव प्रतिष्ठा करी ।
चाले कृत्य पुढें यथाविधि असे तांदूळ देती करीं ॥२॥
मध्यें अंतपटा धरुन बटु नी तातावरी अर्पिले ।
मौजींबंधन तें करुन बटुशीं मंत्रासही बोधिलें ।
ऐसी वेळ बघोन दानव अहो आले तिथें पांच कीं ।
तंडूलासम त्या बटूवरि तदा टाकीत अस्त्रांस कीं ॥३॥
जाणूनी बटुनें तयावरि हळू तांदूळ कीं टाकिले ।
त्यायोगें मृत ते तिथेंच पडले वेषांतरीं देखिले ।
देवांनीं बघतां बटूवरिच कीं पुष्पें बहू वाहिलीं ।
प्रेतें नेउन तीं दुरी तिथुनियां गर्तींच तीं टाकिलीं ॥४॥
(ओवी)
पिंगाक्ष आणि विधात । पिंगल आणी चपल येत ।
विशाल हे तेथें दिसत । विप्रवेष धरुनियां ॥५॥
(साकी)
नंतर बटुला दंड कमंडलू देत अशी दीक्षा ।
मौंजी बांधुनी वस्त्रें देउनि जननी घाली भिक्षा ॥६॥
धृ०॥सुन सुन कथनासी केलें उपनयनासी ।
होमहवनही कश्यप सारें समाप्त तेव्हां करिती ।
नंतर बटुला गायत्रीचा मंत्र तात ते देती ॥७॥
समारंभ हा थोर जाहला जमले असंख्य लोक ।
त्यांनीं बटुला भिक्षा दिधली केलें बहु कौतूक ॥८॥
(गीति)
बटुला वशिष्ठ नेई, विधिसदनीं दर्शनार्थ प्रेमानें ।
तीर्थ प्राशुन दिधलें, प्रफुल्ल चिर-कमल-पुष्प सुमनानें ॥९॥
विधिनें नाम तयाला, दिधलें हें ’ब्रह्मनस्पती’ ऐसें ।
ऐका मुनी तुम्हीं हो, सांगतसे सूत ती सभा बैसे ॥१०॥
बटुला स्वकंठिंची ती, माळा अर्पी कुबेर बहुमानें ।
नाम ’सुरानंद’ तया, दिधलें त्यानें बहूत आवडिनें ॥११॥
वरुणानें पाश तया, देउन ठेवी महोत्कटा नाम ।
’सर्वप्रीय’ असें हें, ऐका ऋषि हो तृतीय तें नाम ॥१२॥
शंकर त्रिशूळ डमरुं, देउन ठेवी बटूस नाम मुनी ।
ऐका सूत म्हणे त्या, उज्ज्वल हें ’भालचंद्र’ त्या म्हणुनी ॥१३॥
देवांनीं त्या बटुला, परशू दिधला करांत धरण्यास ।
’परशूहस्त’ असें हें संबोधित नाम ठेविलें त्यास ॥१४॥
उदधी शेष नि वायू, इत्यादिक पूजिती स्वयें बटुला ।
दिधल्या अनेक वस्तू, इंद्रानें पूजिलें नसे बटुला ॥१५॥