(गीति)
राज्यामाजी सुंदर, महिला कळतां अणून जुलुमानें ।
भ्रष्टवि बळजबरीनें, नित्यक्रम हा मदांध धुंदीनें ॥१॥
नातें जात न गोता, लहान मोठी असाहि भेद नसे ।
आणुन महिला सार्या, बळजबरीनें तयांस भोगितसे ॥२॥
विप्रस्त्री बालादी, हत्या त्यांच्या नसेच खिजगणती ।
वर्ते प्रधान त्यासम, पापें करिती प्रचूर सांगातीं ॥३॥
सर्व प्रजाहि झाली, त्रस्त खरोखर तदीय राज्यांत ।
नाम तयाचें घेतां, पातक लागेल ती प्रजा वदत ॥४॥
मृगयेसाठीं दोघें, जाती विपिनीं बघून बहु प्राणी ।
त्यांची ओझीं नगरीं, धाडुन मागें पुरांत येति झणीं ॥५॥
दिंडी
दैवयोगें कीं नयनिं दिसे मार्गी ।
जीर्ण मंदिरिं ते येति उभयवर्गी ।
तिथें थांबविती उभय मित्र घोडे ।
घेत विश्रांती हरित श्रमां थोडे ॥६॥
होति मंदिरिं त्या मूर्ति गणेशाची ।
बघुन आयति ते करिती पूजनाची ।
वनीं पूजन तें पत्र-पुष्प-पाणी ।
स्वयें अर्पुनियां निमिति उभय पाणी ॥७॥
(गीति)
घालुन प्रदक्षिणा ते, निघते झाले त्वरीत नगरांत ।
इतुकें पुण्य तयांच्या, जन्मामध्यें पडेच पदरांत ॥८॥
दशरथ राजा स्थापी, पुत्रासाठीं गजानन प्रभुसी ।
केली प्राणप्रतिष्ठा, वसिष्ट मुनिंनीं यथाविधी ऐसी ॥९॥
वरदगणपती नामा, ठेवियलें त्या गजानना मुनिंनीं ।
राजा अनुष्ठितां प्रभु, तोषुन झाला मुदीत वरदानीं ॥१०॥
राजाला प्रभु सांगे, पुत्रासाठीं उपाय वरदानीं ।
झाले पुत्र तयाला, चवघे तेव्हां प्रसिद्ध हे अवनीं ॥११॥
कौसल्यासुत रामा, लक्षूमण तो द्वितीय कांतेस ।
नाम सुमित्रा साजे, कैकयि प्रसवे द्विगुण सूतांस ॥१२॥
पहिला सूत प्रसवे, नाम तयाचें प्रसिद्ध तो भरत ।
शत्रुघ्न द्वितीय झाला, त्रिजगिं त्यांचें प्रथीत तें चरित ॥१३॥
नीती त्यजून दोघे, करिते झाले अशापरी राज्य ।
गेले यमसदनासी, नरकीं पडले बहूत दिन सहज ॥१४॥
नंतर अवनीवरि त्या, लोटुन दिधले पुढील जन्मास ।
काक दिवाभित झाले, बहु बहु वेळां जनीत जन्मास ॥१५॥
पुढती कीटक तैसे, जन्मति चांडाळ नीच यातीस ।
नंतर व्याध असुर ते, झाले अख्यात तेंच अवनीस ॥१६॥
व्याध असुर हे झाले, पूर्वीचे भूप आणखी मंत्री ।
मृगया करुन रानीं, पूजियला कीं प्रभू सुमन पत्रीं ॥१७॥
पूजाप्रभाव पुण्यें, झाल्या गांठी म्हणून उद्धार ।
ऐसें चरित्र त्यांचें, ऐके वामन चरीत हें मधुर ॥१८॥