ब्रह्मोवाच
इति तद गृणतां मुनीनां योगधर्मिणाम ।
प्रतिनन्द्य जगादेदं विकुण्ठनिलयो विभुः ॥१॥
श्रीभगवानुवाच
एतौ तौ पार्षदौ मह्या जयो विजय एव च ।
कदर्थीकृत्य मां यद्वो ब्रह्मक्रातामतिक्रमम ॥२॥
यस्वेतयोर्धृतो दण्डो भवद्दिर्मामनुव्रतैः ।
स एवानुमतोऽस्माभिर्मुनयो देवहेलनात ॥३॥
तद्वः प्रसादयाम्यद्य ब्रह्मा दैवं परं हि मे ।
तद्धीत्यात्मकॄतं मन्ये यत्स्वपुम्भिसत्कृताः ॥४॥
यन्नामानि च गृह्णति लोको भॄत्ये कृतागासि ।
सोऽसाधुवादस्तत्कीर्तिं हन्ति त्वचमिवामयः ॥५॥
यस्यामृतामलयशः श्रवणावगाहः सद्यः पुनाति जगदाश्वचाद्विकुण्ठ ।
सोऽहं भवद्भय उपलब्धसुतीर्थकीर्ति श्छिन्द्यां स्वबाहुमपि वः प्रतिकुलवृत्तिम ॥६॥
यत्सेवया चरणपद्मप्वैत्ररेणुं सद्यः क्षताखिलमलं प्रतिलब्धशीलम ।
न श्रीर्विरक्तमपि मां विजहति यस्याः प्रेक्षालवार्थ इतरे नियमान वहन्तिः ॥७॥
नाहं तथाद्यि यजमानहविर्विताने श्च्योततद्घृतप्लुतमदन हुतभुडमुखेन ।
यदब्राह्मणस्य मुखतश्चरतोऽनुघांस तुष्टस्य मय्यवहितैर्निजकर्मपाकैः ॥८॥
येषां बिभर्म्यहखण्डविकुण्ठयोग मायावि९भ८उतिरमलाडघ्रिरज क्रीरीटैः ।
विप्रांस्तु को न विषहेत यदर्हणाम्भः सद्यः पुनाति सहसन्द्रललामलोकान ॥९॥
ये मे तनुर्द्विजवरान्दुहतीर्मदीया भुतान्यलब्धशरणानि च भेदबुद्धय ।
द्रक्ष्यन्त्यघक्षतदृशो ह्याहिमन्यवस्तान गृध्रा रुषा मम कृषन्त्यधिदण्डनेतुः ॥१०॥
ये ब्राह्मणान्मयि धिया क्षिपतोऽर्चयन्त स्तुष्यद्धृदः स्मितसुधोक्षितपद्मवक्त्राः ।
वाण्यानुरागकलयाऽऽत्मजवद गुणन्तः सम्बोधयन्त्यहमिवाहमुपाहृतस्तैः ॥११॥
तन्मे स्वभर्तुरवसायमलक्षमाणौ युष्मदव्यतिक्रमगतिं प्रतिपद्म सद्यः ।
भुयो ममन्तिकमितां तदनुग्रहो मे यत्कल्पतामचिरतो भृतयोर्विवासः ॥१२॥
ब्रह्मोवच
अथ तस्योशतीं देवीमृषिकुल्यां सरस्वतीम ।
नास्वाद्य मन्युदष्टांना तेषामात्माप्यतृप्यत ॥१३॥
सतीं व्यादाय श्रृण्वन्तो लघ्वीं गुर्वथगह्नाराम ।
विगाह्यागाधगम्भीरां न विदुस्तच्चिकीर्षितम ॥१४॥
ते योगमाययाऽऽरब्धपारमेष्ठ्यमहोदयम ।
प्रोचुः प्राज्जलयो विप्राः प्रहृष्टाः क्षुभितत्वचः ॥१५॥
ऋषय उचुः
न वयं भगवान विद्यस्तव देव चिकीर्षितम ।
कृतो मेनुग्रहश्चेति यदध्यक्षः प्रभाषसे ॥१६॥
ब्रह्माण्यस्य परं दैवं ब्राह्मणाः किल ते प्रभो ।
विप्राणां देवदेवानां भगवानात्मदैवतम ॥१७॥
त्वत्तः सनातनो धर्मो रक्ष्यते तनुभिस्तव ।
धर्मस्य परमो गुहो निर्विकारो भवान्मतः ॥१८॥
तरन्ति ह्याज्जसा मृत्युं निवृत्ता यदनुग्रहात ।
योगिनः स भवान किं स्विदनुगृह्योत यत्परैः ॥१९॥
यं वै विभुतिरुपयात्यनुवेलमन्यै रर्थर्थिभिः स्वाशिरसा धृतपादरेणु ।
धन्यार्पिताडघ्रितुलसीनवदामधाम्रो लोकं मधुव्रतपतेरिव कामयाणा ॥२०॥
यस्तां विविक्त चरितरनुवर्तमानां नात्याद्रियत्परमभागवतप्रसंगः ।
स त्वं द्विजानुपथपुण्यरजः पुनीतः श्रीवत्सलक्ष्म किमगा भगभाजनस्त्वम ॥२१॥
धर्मस्य ते भगवतस्त्रियुग त्रिभिः स्वैः पद्भिश्चरचरमिदंद्विजदेवतार्थम ।
नुनं भृतं तदभिघाति रजस्तमश्च सत्त्वेन नो वरदा तनुव निरस्य ॥२२॥
न त्वं द्विजोत्तमकुलं यदिहात्मगोपं गोप्ता वृषः स्वर्हणेन ससुनृतेन ।
तर्होव नडक्ष्यति शिवस्तव देव पन्था लोकोऽग्रहीष्यदुभस्य हि तत्प्रमाणम ॥२३॥
तत्तेऽनभीष्टमिव सत्त्वनिधेर्विधित्सोः क्षेमं जनाय निजशक्तिरुधृतारेः ।
नैतावता त्र्यधिपतेर्बत विश्वभर्तु स्तेजःक्षतं त्ववनतस्य स ते विनोदः ॥२४॥
यं वानयोर्दममधीश भवान विधत्ते वृत्तीं नु वा तदनुमम्नही निर्व्यलीकम ।
अस्यामु वाय उचितो ध्रियतांस दण्डो येऽनागसौ वयमयुडक्ष्महि किल्बिषेण ॥२५॥
श्रीभगवानुवाच
एतौ सुरेतरगतिं प्रतिपद्म सद्यः संरम्भसम्भृतसमाध्यनुब्द्धयोगौः ।
भुयः सकाशमुपयास्यत आशु यो वः शापो मयैव निमितस्तदवैत विप्राः ॥२६॥
ब्रह्मोवाच
अथ ते मुनयो दृष्ट्वा नयनानन्दभाजनम ।
वैकुण्ठं तदधिष्ठानं विकृण्ठं च स्वयंप्रभम ॥२७॥
भगवन्तं परिक्रम्य प्रणिपत्यानुमान्य च ।
प्रतिजग्मुः प्रमुदिताः शंसन्तो वैष्णवीं श्रियम ॥२८॥
भगवाननुगावाह यातं मा भैष्टमस्तु शम ।
ब्रह्मातेजः समर्थोऽपि हन्तुं नेच्छे मतं तु मे । \२९॥
एतत्पुरैव निर्दिष्टे रमया क्रुद्धया यदा ।
पुरापवारिता द्वारि विशन्ती मय्युपारते ॥३०॥
मयि संरम्भयोगेन निस्तीर्य ब्रह्माहेलनम ।
प्रत्येष्यतं निकाशं मे कालेनाल्पीयसा पुनः । \३१॥
द्वाःस्थावदिश्य भगवान विमानश्रेणिभुषणम ।
सर्वतिशयया लक्ष्म्या जुष्टं स्वं धिष्णमाविशत ॥३२॥
तौ तु गीर्वाणऋषर्भौ दुस्तराद्धरिलोकतः ।
हर्तश्रियौ ब्रह्माअशापादभुतां विगतस्मयौः ॥३३॥
तदा विकुण्ठधिषणात्तयोर्निपतमानयोः ।
हाहाकारो महानासीदिवामानग्य्रेषु पुत्रकाः ॥३४॥
तावेव ह्याधुना प्राप्तौ पार्षदप्रवरौ हरेः ।
दितेर्जठरनिर्विष्टं काश्यपं तेज उल्बणम ॥३५॥
तयुओरसुरयोरद्य तेजसा यमयोर्हि वः ।
आक्षिप्तं तेज एतर्हि भगवांस्तद्विधित्सति ॥३६॥
विश्वस्य यः स्थितिलयोद्भवहेतुराद्यो योगेश्वरैरपि दुरत्यययोगमायः ।
क्षेमं विधास्याति स नो भगवांस्त्रधीश स्तत्रास्मदेयविमृशे किमानिहार्थः ॥३७॥
इति श्रीमद्भागवते महापुराणे पारमहंस्या संतिहायां तृतीयस्कन्धे षोडशोऽध्यायः ॥१६॥