लोकगीत - गीत तेरावे

जटाधारी जी गोसावी । यांनी जटा वाढवील्या ।
यांनी नख वाढवीली । काखेंत झोळी जी घेतली ।
हातीं भोपळं घेतील । अंगी विभूत चर्चिलं ।
निघाला उधन्या नगराला । बिजली खेळत्या बाळाला ।
तो विचारतो -
सीतेचा वाडा दावून द्या ।
बाळ उत्तर देतो -
काचबंदी ज्या अंगण । दारीं धणीयाचं मेढ । तोही सीतेचा ।
वाडा । गेला सीतेच्या वाडयाला । आलख म्हणून बोलला ।
सीता म्हणते -
राम गेलेत वंजाया । लक्ष्मण गेलेत पारधीला ।
दशरथ सासरा पारावरीं । केगई सासू ओसरीवरीं ।
इगडी गेलीया खेळाया । सीता बसली न्हायाला ।
गोसावी म्हणतो -
दारीं जटा मी तोडीन । दारीं नखं मी काढीन ।
दारीं भोपळा फोडीन ।  दारीं झोळीजी फाडीन ।
तुझ्या श्रीरामाचं सत्त्व येऊनी जाईन ।
सीता न्हाऊनी ऊठली । नेसली  पीवळं पितांबर ।
ल्याली जरभर चोळी । अंग भरल मोतीयानं ।
निडाळ भरलं कुंकवानं । नेत्रं भरलीं काजळानं ।
मुख भरलं तांबुळानं । लावली माळीयाला शिडी ।
काढलं चौरंगी सुप । गेली पांच उतरंडी ।
साळी डाळी जी काढिल्या । नेऊन योग्याला वाढल्या ।
इगड्या नणंदानी देखील्या । राम आला वंजवुनी ।
राम म्हणतो -
अग तू सीता सुंदरी । घेग झारी देग पाणी । इगडी बोलती ।
झाली । नको सीताचं पाणी । सीता जोगियाची राणी ।
लक्ष्मण आलेत पारधीहुनी ।
लक्ष्मण म्हणतो -
अग तूं सीता सुंदरी । घेग झारी देग पाणी ।