मराठी मुख्य सूची|मराठी साहित्य|लोकगीते|घाटावरची लोकगीते|
बायांचीं गाणीं

बायांचीं गाणीं

लोकगीते ही लोकांची गाणी आहेत. जी कोणी एक व्यक्ति नाहीं तर पूर्ण समाज गात असतो. सामान्यतः लोकांत प्रचलित, लोकांद्वारे रचित आणि लोकांसाठी लिहीलेली गाणी यांनाच लोकगीते म्हणतात.



सकाळी उठून आळं लाविलं कारलीचं । रामा लाविलं कारलीचं ।
लाविलं नारळीचं की रोप उगवलं फणशीचं ।
फणसा सर्व्या अंगी काट । रामा सर्व्या अंगी काट ।
सर्व्या अंगी काट कीं आंत अमृताचं साठ।
आमच्या बायांचा फराळ । रामा बायांचा फराळ ।
बाया फराळ करती । रामा फराळ करती ।
बाया फराळ करती । की बाया द्वारकेला जाती ।
सोन्याच्य आधल्या । की बाया गुलाल मापिती ।

२.
कुणीकडनी आला सातजणींचा मेळा ।
येऊन का माळी माळ्याला दिला ।
माळी काय दचकून जागा झाला ।
नाहीं बायांनो माझ्या मळ्यांत पानफुलं ।
जाई शेवंती मोगरा डौलविला ।
कानीं काप कापला बहु बाळ्या ।
नाकीं नथ नथीला बहु टीका ।
गळ्यांत साखळ्या पुतळ्याच्या माळा ।
डबल दंडी येळा येळावर बाजीबंद ।
हातांत  गोठ्पाटल्या म्होर नागमोडया बांगड्या ।
पायीं पैंजण झांझुर वाळं वाजे ।
किती मी वर्णू या बायांचा सिनगार साजे ।
किती मी वर्णू या बायांचा साज किती मी वर्णू ।

३.
घाटावरनं आल्या बाया कुठं जाता ग या बायांनो ।
आम्ही जातों कोंकणांत श्रीरामाच्या मुलखांत ।
त्यानच्या मुलखांत कशाची मौजे त्यानच्या मुलखांत ।
भवजालीं फुलझाडी मधीं पाण्याचा हौद मधीं पाण्याचा हौद ।
रामाई जानकी गिन्यानवंती गिन्यानवंती ।
बाया ओवाळिती दोही दोही हातीं दोही दोही हातीं ।

४.
नित्य पाण्याचा गारवा उगवली दवण्याची काडी उगवली दवणाची काडी ।
बागेमधीं कौलारी माडी बागेमधीं कौलारी माडी ।
खालून चालली आगीनगाडी खालून चालली आगीनगाडी ।
काय त्या गाडीचा थाटा काय त्या गाडीचा थाट ।
डबा जोडून साठ डबा डबा जोडून साठ डबा ।
पुढं काय बायांचा मठ वो तिथं काय बायांचा मठ ।
बाया फराळ करीती बाया द्वारकेला जाती ।
हिरवी पिवळी पातळं बाया खरीदी करीती ।
सोन्याच्या आधोल्या बाया गुलाल मापिती ।
गुलाल मापिती बाया गोण्याजी भरीती ।
गोण्याजी भरीती बाया उधळीत येती ।

५.
सडक बांधली मातीची लोखंडाच्या कांबीची सडक बांधली मातीची ।
वर पसरलं रोळ चालली आगीनगाडी वर पसरलं रोळ ।
बाया बसवल्या डब्यांत बाया बसवल्या डब्यांत बाया ।
गाडी गेली भिवंडीवरी गाडी गेली भिवंडीवरी ।
भिंवडी शहर ग अखंड बाजीबंदरा बोंड ।
मुंबई शहर ग भिवदंड वारा लागतो थंड ।

६.
आलवणी मालवणी बायांनी छंद घेतला छंदकरणी ।
छंद घेतला बाई छंदकरणी ।
सोनारदादा अन सोनारीणबाई ।
बायांची नथ झाली की नाहीं ?
आतां देतों मग देतों उशीर झाला ।
लाडक्या बायांनी छंद घेतला ।
आलवणी मालवणी बायांनीं छंद घेतला छंदकरणी ।
सोनारदादा अन सोनारीणबाई ।
बायांच्या बुगड्या झाल्या कां नाहीं ?

७.
आमना जमना टवटवीत आल्या बाया ।
नाकांतल्या नथीसाठीं रडत्याल बाया ।
अमना जमना टवटवीत आल्या बाया ।
गळ्यांतल्या सरीसाठीं रडत्याल बाया ।

८.
बायांना तोंड कुठून आणावे । माहीमचा सोनार बोलवावा ।
अंगणीं ओसरीं बसवावा । चंदनाचा पाट टाकावा ।
मोरांनी समया उजळाव्या । कापसाच्या वातीरे बनवाव्या ।
समया चारी शिलगवाव्या । त्याच्या उजेडांनीं बनवाव्या ।
कापराच्या ज्योती लावाव्या । त्याच्या उजेडांनी चढवाव्या ।
आखाडी कातींकी च्ल गणराया । आल्या गुजरणी बाया ।
बायांना येळा कुठून आणाव्या ? पुण्याचा सोनार बोलवावा ।

९.
मोठ्या घरच्या बाया आमच्या पाण्याला निघाल्या ।
पाण्या निघाल्या बाया तिथंच खोळंबल्या ।
फुलांच्या बागंमधीं बाया फुलाला खोळंबल्या ।
दुधुनच्या तळ्यावरी बाया आंघोळ्या करीत्यात ।
अंघोळ करीत्यात वो पितांबर नेसत्यात ।
पीतांबर नेसत्या येशींत उभ्या राहात्यात ।
बाया पाताळाला पाणी वो पातळाला ।
पहाटच्या पार्‍यामधीं बायांचा ढोलकुट वाजतो ।
बायांचा छबीना मिरवीतो ।
माहीमच्या पेढीवर बायांना तोडे घडवीतो ।

१०.
पिकल्या उमराखालीं बायांनी डाव जो मांडीला डाव जो मांडीला
बायांचा चौरंग सोन्याचा चेंडू झुगारीला मोत्याचा ।
चेंडू कैलासाला गेला चेंडू परतुनी माघारी आला ।
करदोळीच्या जाळी करदोळीच्या जाळी तिथं जंभूसंभू माळी ।

११.
हिरवी लवंग इलायची पानाची जंजिरी हिरवी लवंग इलायची ।
विडा बनत ग सुंदरी दशरथाची नारी विडा बनव ग सुंदरी ।
विडा घेर घे मुखात काय तुझ्या मनांत
माझ्या मनांत ग जगजेठी राजपणाच्या गोठी ॥

१२ .
सातजणी बाया आठवा कान्हा ।
मळ्यांत जातो कळ्या तोडितो । हार गुफीतो ।
लाडक्या बायांना संग घेऊन जातो ॥

१३.
चोळी शिवली अंगणांत बाया झाल्यात रंगणांत ।
चोळी ठेविली खुटीला बाया आल्यात भेटीला ।
चोळी ठेवली वाटींत बाया आल्या मिठींत ॥

१४.
चैत्र वैशाखीं चाफीया फुलाचा गजर भारी ।
मी बाई फुलवा पालखी जायाची ।
पालखीतं बसणार रथ केला तैयार ।
सोळा चाकें त्या रथाला वाहन खिडक्या त्याला ।
रुळ टाकले दुहीरी वर चाले आगीनगाडी ।
बाया बसती काय ड्ब्यामधें नाद गेला पुण्यामधें ।
पुणे शहर हो अखंड आणा बायांना गोंड ।
गोडे आणले कौशी चे बायांच्या हौशीचे ।
चोळीला लावले ते गोडे चोळी बायांना दंडे ।
चोळी ठेविली दांडीवर बाया आणल्या मांडीवर ।
चोळी ठेविली अंगांत बाया आल्या रंगात ।
सवाखंडी उद बायांच्या घटाला उजळीला ।
त्या उदाचा वास गेला घाटाच्या माथ्याला ।
सासुसासरा बायांना पुसूशीं लागला ।
कोकणी जाउनी बायांनो काय काय बात केली ।
गरिबांची बाळ ग त्यांची त्यांना उतरुन दिलीं ।

१५.
पिवळ्या शेवंतीच्या फुलांची आमुच्या बायांची आवड
बाया दादाला सांगती पिवळी शेवती मागती ।
तेथूनी दादा निघाले गेले वसई बाजारी ।
तिथं एक माळीण होती दे मला पिवळी शेवती ।
अरे तू कुणाच्या मुला पिवळी शेवती कशाला ।
अग मी बायाचा गवळा पिवळी शेवती बायांना ।
अरे तुझ्या बाया कुठें आहेत रे चल जाऊ दाखवरे मजला ।
बाया आहेत पनवेली शहराला चला दाउं दाखवतो तुजला ।
माळीण आली बायापाशीं दिली पिवळी शेवती ।
बाया हातांमधें घेती बाया डोक्यामध्यें भरीती ।
बाया डोक्यांत घालती  बाया आरशामध्यें पहाती ।
बाया आरशामधे पहाती मनीं संतोष होती ॥

N/A

References : N/A
Last Updated : January 25, 2018

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP