दोहोरे - ७१४६

॥७१४६॥
तुका बस्तर विचारा क्या करे रे । अंतर भगवान होय ॥
भीतर मैला केंव मिटे रे । मरे उपर धोय ॥१॥
रामराम कहे रे मन । औरसुं नहिं काज ॥
बहुत उतारे पार । आघे राख तुकाकी लाज ॥२॥
लोभीकें चित धन बैठे । कामीन चित काम ॥
माताके चित पुत बैठें । तुकाके मन राम ॥३॥
तुका पंखिबहिरन मानुं । बोई जनावर बाग ॥
असंतकुंसंत न मानुं । जे वर्मकुं दाग ॥४॥
तुका राम बहुत मिठा रे । भर राखूं शरीर ॥
तनकी करुं नावरि । उतारुं पैल तीर ॥५॥
संतन पन्हयां लें खडा । राहूं ठाकुरद्वार ॥
चालत पाछे हूं फिरों । रज उडत लेऊं सीर ॥६॥
तुकाप्रभु बडो न मनूं न मानूं बडो । जिसपास बहु दाम ॥
बलिहारि उस मुखकी । जिसती निकसे राम ॥७॥
राम कहे सो मुख भलारे । खाये खीर खांड ॥
हरिबिन मुखमो धूल परी रे । क्या जनी उस रांड ॥८॥
राम कहे सो मुख भलारे । बिन रामसें बीख ॥
आब न जानूं रमते बेरों । जब काल लगावे सीख ॥९॥
कहे तुका मैं सवदा बेचूं । लेवेके तन हार ॥
मिठा साधूसंतजन रे । मुरुखके सिर मार ॥१०॥
तुका दास तिनका रे । रामभजन निरास ॥
क्या बिचार पंडित करो रे । हात पसार आस ॥११॥
तुका प्रीत रामसुं । तैसी मिठी राख ॥
पतंग जाय दीपपर रे । करे तनकी खाक ॥१२॥
कहे तुका जग भुला रे । कह्या न मानत कोय ॥
हात परे जब कालके । मारत फोरत डोय ॥१३॥
तुका सुरा नहिं सबदका रे । जब कमाई न होये ॥
चोट साहे जब घनकि रे । हिरा नीबारे तोये ॥१४॥
तुका सुरा बहुत कहावे । लडत विरला कोये ।
एक पावे उंच पदवी । एक खौसां जोये ॥१५॥
तुका मार्‍या पेटका । और न जाने कोये ॥
जपता कछु रामनाम । हरिभगतकी सोये ॥१६॥
तुका सज्जन तिनसुं कहिये । जिनथी प्रेम दुनाय ॥
दुर्जन तेरा मुख काला । थीता प्रेम घटाय ॥१७॥
काफर सोही आपण बुझे । आला दुनयां भर ॥
कहे तुका तुह्में सुनो रे भाई । हिरदा जन्होका कठोर ॥१८॥
भीस्त न पावे मालथी । पढिया लोक रिझाये ॥
निचा जथें कमतरिण । सो ही सो फल खाये ॥१९॥
फल पाया तो खूस भया । किन्होसुं न करे बाद ॥
बान न देखे मिरगा रे । चित मिलाया नाद ॥२०॥
तुका दास रामका । मनमे एक हि भाव ॥
तो न पालटू आब । ये हि तन जाव ॥२१॥
तुका रामसुं चित बांध राखूं । तैसा आपनी हात ॥
धेनु बछरा छोर जावे । प्रेम न छुटे सात ॥२२॥
चितसुं चित जब मिले । तब तन थंडा होये ॥
तुका मिलना जिन्होसुं । ऐसा बिरला कोये ॥२३॥
चित मिले तो सब मिले । नहिं तो फुकट संग ॥
पानी पथर येक ही ठोर । कोर न भिजे अंग ॥२४॥
तुका संगत तिनसे कहिये । जिनसें सुख दुनाये ॥
दुर्जन तेरा मू काला । थीतो प्रेम घटाये ॥२५॥
तुका मिलना तो भला । मनसुं मन मिला जाय ॥
उपर उपर माटि घासनी । उनकि कोन बराई ॥२६॥
तुका कुटुंब छोरे रे । लरके जोरों सिर मुंदाय ।
जबथे इच्छा नहिं मुई ॥ तब तूं किया काय ॥२७॥
तुका इच्छा मीट नहिं तो । कहा करे जट खाक ॥
मथीया गोला डारदिया तो । नहिं मिले फेरन ताक ॥२८॥
ब्रीद मेरे साइंयाके तुका चलावे पास ॥
सुरा सो हि लरे हमसें । छोरे तनकी आस ॥२९॥
कहे तुका भला भया । हुं हवा संतनका दास ॥
क्या जानुं केते मरता । जो न मिटती मनकी आस ॥३०॥
तुका और मिठाई क्या करुं रे । पाले बिकारपिंड ॥
राम कहावे सो भली रुखी । माखन खांडखीर ॥३१॥