श्रीगणेशाय नमः ॥
रज तम सत्त्व जिचे ठायी ॥ लय पावता नुरे काई ॥ दावा तुमची तीच आई ॥ कृष्णाबाई संत हो ॥१॥
म्हणे कार्तिक मुनिवराला ॥ याज्ञवल्क्यादि विप्रमेळा ॥ भृगुतीर्थापासाव गेला ॥ जंबुतीर्थासि पुढेची ॥२॥
सिद्धि पावला जांबवान ॥ जेथे तयाचे चरित्रकथन ॥ करितो तुम्हाला सावध मन ॥ करोनि ऐका मुनी हो ॥३॥
दैवत जयाचे घनश्याम ॥ लक्ष्मणाग्रज दयाब्धि राम ॥ तो जांबवंत भक्त परम ॥ बिळामाजि वसतसे ॥४॥
पुढे युगांतरी कृष्ण ॥ स्यमंतकाचा हेतू धरून ॥ येता बिळामाजि कदन ॥ करी जांबवान तयासी ॥५॥
युद्धाशेवटी कृष्णमूर्ती ॥ दिसे साक्षात दाशरथी ॥ तदा होवोनि चकित चित्ती ॥ चुकलो चुकलो म्हणतसे ॥६॥
करोनि साष्टांग दंडवत ॥ कन्यारत्‍न मग तया देत ॥ यापरी कृष्णासि करोनि शांत ॥ जांबवंत बोळवी ॥७॥
परी लागला मनी चटका ॥ स्वामिद्रोह घडला निका ॥ म्हणे आता ह्या पातका ॥ जाळू काय तर्‍हेने ॥८॥
तव दरिद्रियासी चिंतामणी ॥ तैसे भेटती अवचित मुनी ॥ पाय तयांचे प्रेमे धरोनी ॥ वृत्त निवेदन करीतसे ॥९॥
म्हणे आता उद्धरा स्वामी ॥ पापसागरी बुडालो मी ॥ कुळदैवत सीताभिरामी ॥ अभेद मन व्हावया ॥१०॥
प्रार्थना ऐकोनिया ऐसी ॥ ऋषी म्हणती धन्य आहेसी ॥ परी जावे कृष्णावेणीसी ॥ पापनिष्कृती कराया ॥११॥
कृष्णेमाजी महातीर्थ ॥ असे विरजानाम विख्यात ॥ तेथ राहता पाप नष्ट ॥ होईल निश्चये तुझे बा ॥१२॥
ऐसा मुनींचा बोल ऐकून ॥ सवेंचि गेला जांबवान ॥ तेथ भार्गवतीर्थाहुन ॥ तीन बाणांवरी असे जे ॥१३॥
कृष्णास्नान सहा मास ॥ करी श्रीरामपूजनास ॥ तदा कृष्णा समक्ष त्यास ॥ होवोनि म्हणे मुनी हो ॥१४॥
रामभक्ता जांबवंता ॥ निष्पाप जाहलासि तू आता ॥ होईल तुझे नाम तीर्था ॥ या आजपासुनी ॥१५॥
ऐसे बोलोनी विष्णुरूपिणी ॥ गुप्त जाहली तेच क्षणी ॥ जांबवंते आश्रम करोनी ॥ तीर्थी तेज ठेविले ॥१६॥
म्हणे मुनीला शिवकुमार ॥ जंबुतीर्थी स्नान कर ॥ करोनि पाहे शंकरा जर ॥ तरी शुद्ध मन होतसे ॥१७॥
जंबुतीर्थ परम पवित्र ॥ आख्यान तयाचे अति विचित्र ॥ ऐकोनि मिळे भोग इह परत्र ॥ भक्ति मात्र असावी ॥१८॥
उत्तराध्यायी सर्व मुनी ॥ प्रश्न करतील शंका येऊनी ॥ उत्तर तयाचे देवसेनानी ॥ सांगेल प्रेमपूर्वक ॥१९॥
कृष्णकथा इक्षुदंड ॥ चाखोनि पाहता रस उदंड ॥ पावाल तृप्ति तेणे अखंड ॥ एकुणपन्नासावा अध्याय हा ॥२०॥
इति स्कंदपुराणे श्रीकृष्णामाहात्म्ये जंबुतीर्थवर्णनं नाम एकोनपंचाशत्तमोऽध्यायः ॥४९॥