पंचीकरण - अभंग ९६ ते १००

॥९६॥
भावनेचा देव भावार्थे भाविला ।
देवभक्त झाला भावनेचा ॥१॥
भावनेचा देव भावनेचा भक्त ।
भावनेनें मुक्त भावीतसे ॥२॥
भावीतसे मन त्याहूनि तें भिन्न ।
दास म्हणे ज्ञान ओळखावें ॥३॥
॥९७॥
माझा स्वामी असे संकल्पापरता ।
शब्दीं काय आताम स्तुति करू ॥१॥
स्तुति करूं जातां अंतरला दुरी ।
मीतूंपणा उरी उरों नेदी ॥२॥
उरो नेदी उरी स्वामिसेवापण ।
एकाकीं आपण काय केलें ॥३॥
केलें संघटण कापुर अग्रीसी ।
जैसी भिन्नत्वासी उरी नाहीं ॥४॥
तैसा नाहीं उरी रामीं रामदासा ।
स्वयें होय ऐसा तोचि धन्य ॥५॥
॥९८॥
प्रवृत्ति सासुरें निवृत्ति माहेर ।
तेथें निरंतर मन माझें ॥१॥
माझें मनीं सदा माहेर तुटेना ।
सासुर सुटेना काय करूं ॥२॥
काय करूं मज लागला लौकिक ।
तेणें हा विवेक दुरी जाय ॥३॥
दुरी जाय हित मजचि देखतां ।
प्रयत्न करूं जातां होत नाहीं ॥४॥
होत नाहीं यत्न संतसंगाविण ।
रामदासीं खूण सांगतसे ॥५॥
॥९९॥
अर्थाविणें पाठ कासया करावें ।
व्यर्थचि मरावें घोकोनियां ॥१॥
घोकोनियां काय वेगीं अर्थ पाहे ।
अर्थरूप राहें देखोनियां ॥२॥
देखोनियां अर्थ सार्थक करावें ।
रामदास भावें सांगतसे ॥३॥
॥१००॥
वस्तूचा निर्धार होय अपरंपार ।
साधनाचें सार निरूपण ॥१॥
निरूपणा ऐसें सार नाहीं दुजें ।
जेणें सर्व बीजें हाता येती ॥२॥
हाता येती बीजें ज्ञानाचीं सहजें ।
नि:संदेह भोजें नाचतसे ॥३॥
नाचतसे सदा विवेक अंतरीं ।
मायामोहपूरीं बूडों नेदी ॥४॥
वुडों नेदी कदाकाळीं निरूपण ।
रामदासीं खूण संतसंगें ॥५॥