पंचीकरण - अभंग १८६ ते १९०

॥१८६॥
विश्वासिला जेथें कैलासाचा राव ।
तेथें एक भाव दृढ धरी ॥१॥
दृढ धरी भाव वाल्मिकाचे परी ।
सर्व ऋषीश्वरीं जाणिजेती ॥२॥
जाणिजे वाल्मीकऋषिरामायण ।
तारिले पाषाण रामनामें ॥३॥
रामनामें उद्धरिली ती गणिका ।
नेली दिव्यलोका येचि देहीं ॥४॥
येचि देहीं गति पावली कुंटणी ।
रामनाम वाणी उच्चारितां ॥५॥
उच्चारित राम पूर्ण सर्वकाम ।
संसारींचा श्रम दूरी जाय ॥६॥
दुरी जाय श्रम आनंद मानसीं ।
रामीं रामदासीं दृढ भाव ॥७॥
॥१८७॥
हरिभक्ति करी धन्य तो संसारीं ।
जयाचा कैवारी देवराणा ॥१॥
देवराणा सदा सर्वदा मस्तकीं ।
तयासी या लोकीं चाड नाहीं ॥२॥
चाड नाहीं जनीं राघवाचा दास ।
सार्थक वयेस रामदासीं ॥३॥
॥१८८॥
धन्य त्याचें कुळ धन्य त्याचा वंश ।
जे कुळीं हरिदास अवतरे ॥१॥
धन्य ते जननी धन्य तेचि कुशी ।
जे हरिप्रियासी प्रसवली ॥२॥
धन्य ते संबंधीं संतांचे सोईरे ।
सत्संगें उद्धरे कुळ त्यांचें ॥३॥
धन्य पैं तो ग्राम धन्य पैं तो देश ।
जेथें रहिवास वैष्ण - वांचा ॥४॥
धन्य त्यांचें सख्य वैष्णवीं सर्वदा ।
त्ते संगें गोविंदा जीवलग ॥५॥
धन्य ते भाविक वंदिती हरिदासा ।
तया हषीकेशा वंदितसे ॥६॥
धन्य ते निंदक निंदिती सज्जन ।
येणें भावें व्यान घडे त्यांसीं ॥७॥
धन्य दासी दास सज्जनसेवेसी ।
ते सुरवरांसी वंद्य होती ॥८॥
धन्य पशु श्र्वान वैष्णव घरींचें ।
कळिकाळ त्याचे पाय वंदी ॥९॥
रामदास म्हणे तरी धन्य होणें ।
जरी संग लाधणें वैष्णवांचा ॥१०॥
॥१८९॥
हरिभक्तिवीण जाऊं नये क्षण ।
या नांव लक्षण सार्थकाचें ॥१॥
सार्थकाचें जिणें कथानिरूपणें ।
श्रवण मननें काळ गेला ॥२॥
काळ गेला हरिभक्तीचेनि योगें ।
साधू-चेनि संगें दास म्हणे ॥३॥
॥१९०॥
सुपुत्र संसारीं कुळाचें मंडण ।
वंशउद्धरण हरिभक्त ॥१॥
भक्ति तरताति बेताळिस कुळें ।
भक्तीचेनि गुणें जगोद्बार ॥२॥
जगोद्धार करी सुपुत्र संसारीं ।
येरें अना -सारी पापरूप ॥३॥
पापरूपी नर अभक्त जाणावे ।
तयांसी नेणवे देवराणा ॥४॥
देवराणा वळे देखोनियां भआव ।
दास म्हणे माव कामा नये ॥५॥