निंबराजकृत पद

सद्गुरुरायें नवल मोठें केलें ।
माझें सुख मजला दाखवीलें ।
पवनासंगें गगनामाजीं नेलें ।
जीव मारुनी मजला जीवविलें ॥ध्रुवपद.॥
बरवें घरीं नांदत होत्यें बाई ! ।
लेंकुरवाळी आबळ माझे देहीं ।
घर मोडुनी हिंडतें दिशा दाही ।
सर्वहि मारूनि मज मागें पुढें नाहीं ॥सद्गुरु०॥१॥
भ्रमरगुंफेमाजि नेलें करीं धरूनी ।
भरलें सरोवर पाजिलें मज पाणी ।
मग मी सहज जाहलें अबोलणीं ।
पहातां दीप लागला आनंदवनीं ॥सद्गुरु०॥२॥
आनंदवनीं पाहतां दिव्य तेज ।
एक उरली तिसि हो ! आली निज ।
निजीं नीज दाटलें सुख सहज ।
तेथें नाहीं उरला निंबराज ॥सद्गुरु०॥३॥