भारूड - श्रीकृष्ण माया जी पाहे । ...

श्रीकृष्ण माया जी पाहे । तैं मी झालें कैकाय । कैकाय देवाचें अंग । कैकाय झालें जग । कर्म ब्रह्म रे विभाग । त्यापासोनि कळों आम्या ॥१॥
गोरी आई ओ आम्या । सावळाई ओ आम्या । बरव्या रुपाची ओ आम्या । शूळगुळाई ओ आम्या ॥२॥
मत्साई कत्साई वो वराई वो नरसाई वो । वामनाई वो ठेंगणाई वो । परसाई वो रामाई वो । कृष्णाई वो बोधाई वो । काळकाई वो आम्या ॥३॥
गंगाई वो । भागाई वो । रेणुकाई वो गडबडाई वो । चागुणाइ वो तुकाई वो आम्या ॥४॥
काय तुझ्या भयाचें साद पाहे । सांगणें बोलणें न चले वो माये । तुझ्या जीवीचें सांगेन । जें सप्त पाताळाखालीं तें तूंच तूजमाजीं । तेंच मजमाजीं । काय धमक घेऊनि बसलीस गे धमकटी । तुझ्या धन्याची आस करीन । कीं कांकडाची चाड धरीन । थुः तुझ्या तोंडावरी । थुः तुझ्या लोभावरी । शकुन सांगेन तें एक । काळीकाई वो आम्या ॥५॥
मागूं त्या बुरगुंडा । नीट केल्या बहुत रांडा । तैसी नव्हे मी कैकाय । निजज्ञान करंडा । काळीकाई वो आम्या ॥६॥
नमो कानडी भाषा । केळीव शीघ्रता । शकुन केळी शकुन केळी साइयो नमो आर । सीड बीड आशा । बीड ह्याळावा । गन्मोड होऊंगे आम्या ॥७॥
गंदिने धनान्ने तमिन्ने गवीनें हाड व्याण । आडाव्याडा मोहो शाई तुडा । काळा आई ओ आम्या ॥८॥
नमो तैलंग दिशा । कच्छ कच्छ भाषा । सरावें मुसळ ल्लोपे आम्या ॥९॥
मित्ति खन्नाळू कडयाळू । इनयाळू । खखठाये । काळी आई ओ आम्या ॥१०॥
कैकाय कैकाय । शकुन सांगेन ते ऐक कैकाय कैकाय । न कळे ब्रह्मादिकां । कैकाय वृत्ति खोटी । कैकाय कैकाय । सत्य सांगेन गोष्टी । जीवशिवा पडली मिठी एका जनार्दनाच्या कोटी । काळीकाई वो आम्या ॥११॥