(गीति)
पुनरपि युद्धासाठीं, सिंधू येतो म्हणून गणपतिनें ।
समरीं समस्त सेना, आणिलि सत्वर समागमें त्यानें ॥१॥
सेनेचा अधिकारी, झाला कार्तिक करावया समर ।
नंदी भृंगी शृंगी, वीर तसा पुष्पदंत अनिवार ॥२॥
संहारुन असुरांना, केला निःपात तेधवां त्यांनीं ।
पाहुन सिंधू गर्जे, येत रणीं तो त्वरीत चालूनी ॥३॥
अग्न्यस्त्राचा त्यानें, झडकरि केला प्रयोग समरांत ।
तेव्हां गणपतिपशीं, शिवगण येती म्हणून ते त्वरित ॥४॥
म्हणती रक्षण करणें, गोंधळ करिती तयापुढें फार ।
ऐकुन गणपति तेव्हां, शिवनामासी स्मरुन परशुवर ॥५॥
केला प्रयोग योजित, निर्मित झाला कृतान्त त्यावरती ।
भीषण पुरुष तेव्हां, अग्नि गिळि नी असूर वधि हातीं ॥६॥
त्याच्यापुढती सिंधू, हरला झाला तसाच हतवीर्य ।
शिरला पुरांत मग तो, वसनाविरहित हरुन बलवीर्य ॥७॥
सिंधूचा वध करण्या, दुसरे दिवशीं न हो तरी उशिर ।
गणपतीकडून म्हणुनी, बोले नारद कटू असें उपर ॥८॥
ऐकुन नारदवाणी, केली निश्चित सुपूर्ण ती वाणी ।
नंदी भृंगी भद्र नि, पाठवि भुतराज सिंधुसी आणी ॥९॥
नगरीं जाउन त्यांनीं, भीषणरुपी नटून कल्लोळ ।
केला ऐकून वार्ता, दुर्गा बोले पतीस ती सरळ ॥१०॥
पूर्वीं सांगत होत्यें, तें आपण ऐकतां तरी वेळ ।
आली नसती नाथा, यास्तव जावें अतां प्रभूजवळ ॥११॥
ऐसें बोलत असतां, तों एकाकीं उडे त्वरें भृंगी ।
आघातें अपुल्या तो, राजसभामंडपास तो भंगी ॥१२॥
पाहे प्रकार सिंधू, कोपानें युद्ध्योग्य तो नटला ।
सिंधू निघता झाला, कळविति चौघे त्वरीत गणपतिला ॥१३॥
गणपति सिंधू लढले, तुंबळ ते फार फार आवेशें ।
कंटाळे सिंधू तो, गणपतिवरि धांवलाच आवेशें ॥१४॥
गणपति विराटरुपी, नटला शिर लागलें निराळास ।
चरण तयाचे गेले, भेदुन पाताळ पाहती खास ॥१५॥
पाहुन विराटरुपा, सिंधू मूर्च्छित पडे क्षितीं व्यासा ।
झाला सावध नंतर, ज्याची गगनास लागली शिरसा ॥१६॥
ऐसा पुरुष तुजसी, मुक्त करी हा रवी वदे वर तो ।
झाला आठव त्यातें, निश्चय समरास तेधवां करितो ॥१७॥
नंतर गणेश पाहे, तों दिसलें रुप तें जसें पूर्वी ।
होतें तसेंच झालें, गणपति मोरावरुन ये ऊर्वी ॥१८॥
मंत्राया अस्त्रासी, करितो मयुरेशवीर आचमन ।
जपला परशू वर तो, सोडी परशू करीतसे गमन ॥१९॥
पाहुन सिंधू सोडी, सायक तों परशुनें चिरी नाभी ।
श्रवलें अमृत मग तो, ओकी पिशितास मुक्तिला लागीं ॥२०॥
सिंधूचा वध होतां, गणपतिवरि करिति पुष्पवृष्टीस ।
गणगंधर्वमुनी ते, करिते झाले त्वरीत ते स्तुतिस ॥२१॥
(ओवी)
नमो परब्रह्म परेश ईशा । नमो गुणातीत गुणेश ईशा ।
नमो चिदानंद सुरेश ईशा । सिद्धि दाता श्रीगणेशा ॥२२॥
नमो मयूरेश गुणाब्धि ईशा । नमो आद्यपरमात्मा गणेशा ।
नमो सर्वमनीषा पूरकेशा । बुद्धिदाता श्रीगणेशा ॥२३॥
नमो सेव्य शिवसुरादि ईशा । नमो शत्रुदलनिक्रंतनेशा ।
नमो भक्तजनरक्षार्थ ईशा । विद्यादाता गणेशा ॥२४॥
नमो इच्छित् स्वरुपधारणेशा । नमो सर्वजगताधार ईशा ।
नमो सर्वजगताक्षमहेशा । सर्वदाता गणेशा ॥२५॥
(गीति)
सर्वत्र विघ्ननाशक, आशीर्वाद प्रभू वदे स्तोत्रा ।
देवादि सर्व गेले, अपुल्या स्थानीं निघून ते मित्रा ॥२६॥