लावणी ७३ वी - मी किती करूं मनधरणी माझे ...

मी किती करूं मनधरणी माझे धणी ? ।
चालवा लळा, दिली या शरीराची हमी ॥धृ०॥
चंदन बटाऊ पहाया जी । उभी राहते ।
लागलां विछेत प्राण प्रियकराच्या हातें ।
अशी लावुन माया जी । सोधुनी पहाते ।
नटदार छबेला पाहुन तरमळते ।
कांही तरी येऊं द्यां माया जी । हजर होते ।
शेजारीं निजा मज कवळुनी एकांतें ।
तुम्ही दगलबाज बेईमान जी । अंत:करणीं ।
वाहिला प्राण म्हणे रत्नाची खाणी ॥१॥
पोषाख करा हिरवा हो आवड माझी ।
पेहरवा मी करिते गुलाब प्याजी ।
अपहस्तें खोवीन मरवा जी । आवड माझी ।
मज घ्या मांडीवर, करा हो इष्कबाजी ।
गुलबदन ज्योत आरवा जी । शरीर पाहा जी ।
आतां गेंद हाताळा चित्तापुन मी राजी ।
घातला इष्क फासा जी । मी हरणी ॥२॥
खुरबान करिन हा प्राण सख्यापाशीं ।
कधीं येतिल माझे गुणराशी ? ।
म्हणे होनाजी बाळा विलासी ।
आले साजण तुझिया मंदिरासी ।
आतां भोगित जा सुखें तयासी ।
काशिराम म्हणे करित जा सेवा ।
नयनीं दावा । कधीं पाहिन मी प्राणविसावा ? ॥३॥