लावणी १३३ वी - हाय मोरे लालन का होइन जोग...

हाय मोरे लालन का होइन जोगन । अज बैरागीण बाई ।
सख्या गुणि रत्नाचे पाई ॥धृ०॥
स्वरूपसुंदर हें लावण्य मूर्त खाशी ।
ईश्वरें घडीवली ऐशी ।
तनु माझी ग बहु केली ग सायाशीं ।
उणी नाहीं तील ठेवायासी ।
माझ्या स्वरूपाचा जोडा ग राजबनसी ।
टाकुन गेला परेशासी ।
चाल । वय द्वादश वर्सांता नवे नवतीच्या भरांत ।
कमळण आली रसास । कोण घेईल सुवास ? ।
सख्याविण काय करूं ग ? । किती जीव मुठींत धरूं ग ? ।
कसें दर्यामंदि तारू ग । थडीस कोणी लावा ग बाई ॥१॥
येक चंद्रमा, भवतीं नवलाख तारा ।
त्याविण शून्य हो पसारा ।
काय मंदिरीं जळूनी काट भारा (?) ।
दीपकावाचून अंधेरा ।
व्यर्थ रिकाम्या जमा करून गारा ।
लाल नही, अवघ्या दूर सारा ।
चाल । मोराचे चांगुलपन झुरे पाहुन आपले पायासी ।
जी गत बाई माझी हिकडं ती गत असल तिकडं त्यासी ।
ही काया हंसाविण ग ।
कौव्री फे ( ) फळावाचून ग ।
स्वामीविण मंदिर सुनें ग । धुंडाळी दिशा दाही भला ग ॥२॥
कोणासी दावूं सोळा शृंगार करून लेणं ? ।
दैव निघेल ग ऊन । (?)
लोढतिवाशे रंगम्हालीं ग जमखाने ।
सख्याविण अवघें सुने ।
अतां नाहीं मजला या मंदिरीं ग राहणें ।
गावाबाहेर माझें ठाणें ।
चाल । धनदौलत ही अवघी द्या लुटुन बाह्मणासी ।
हत्तीघोडे हरणे रावे द्या सोडुन पक्ष्यांसी ।
जरीठाणं माझं घ्या ग । सखयांनो तुम्ही ल्या ग ।
खुशाल अपले घरीं रहा ग । आता मी वैरागीण बाई ग ॥३॥
असें ईश्वरा तुवा माजें काय केलें ? ।
पूर्वसंत्तितीं हेंच लिहिलें ।
स्वामी माझे मशिं कां अंतरले ? ।
जिवा लागले प्रेमभाले ।
दत्तात्रिया गुरूचे सुमरन केलें ।
चित्तमन लक्ष येक धरलें ।
चाल । कवीराज महाराज बिरोबा नारी आले साजण मंदिरीं ।
खुशाल माजा कर सुंदरी । सिदराम लहेरीचे ख्याल चुनदे । गलीत हो कविराज बिलंदे ।
धोंडी फकरू कवि बाजींदे । तात्याजी खंडु खुब तर्क करून गाई ॥४॥