लावणी १९९ वी - हाळदिचा डाग लावून गेले पर...

हाळदिचा डाग लावून गेले परदेशा ।
द्बादश वर्षे कंठलीं, नाहीं संदेश ॥धृo॥
घरी उदंड धनसंपत्ती विषवत्‍ दिसती ।
पाहवेना मला तिजकडे, उदासीन चित्तीं ।
भाऊबहिणी सुखाचे संगती, दु:ख मजवरतीं ।
हे जगन्निवासा, कैशी दैवाची प्राप्ती ? ।
माईबाप कोड बहु करती, परि वरकांती ।
आंतरच्या दरदाला गे न चले युक्ती अंगी भरनवतीचा पुरू ।
नाहीं द्रव्य पेटीमधीं भरूं ।
जीवनाविण सुकला तरू ।
रजु-दर्शन सखु मज होतों पंधरा दिवसा ॥१॥
म्या बलाऊन सासुला विचार केला ।
पाठवा पत्र लेहून स्वामीरायाला ।
हौसेनं बाग लविला, ऐन रसा आला ।
इष्काचे भ्रमर घालुन जातिल घाला ।
आग लागो ह्या जोडिल्या मुलुखगिरीला ।
टाकिले मला निर्वाणीं, निष्ठुर झाला ।
उडते झालें पाखरूं ।
कुठवर मी आवरून धरूं ? ।
रतिभोग पिंजरा करूं ।
आळस ( आलच ? ) होइल, मग यत्न करावा कैसा ? ॥२॥
जासुद गेले लष्करा शोधुन डेरा ।
लाखोटा देऊन सांगितला वृत्तांत सारा ।
वळखुन घरचें अक्षरा हर्ष आंतरा ।
दिली शालजोडी जासुदालागीं मंदिल गहेरा ।
लेहुन आलें उत्तर, वाचे सुंदरा ।
नारी चवमासा छावणी पंढरपुरा ।
आम्ही रजा घेतली आतां ।
काय करूं येऊनी रिता ? ।
आहे तैनातीचा गुंता ।
मनसुब्यानी सरकारी, फशिवला पैसा ॥३॥
दैवाची दशा उजळती बहु सुरती ।
क्षणक्षण वाम नेत्राचीं लवती पातीं ।
पतिराज गृहासी येती, विप्र शुभ वदती ।
वाटली दक्षणा अमुप, नाहीं गणती ।
उभि राहुन गच्चीवरतीं स्वरी न्याहाळती ।
चकचकाट चहुकुन थवे गलुगे ( ? ) तुटती ।
गोविंदराव म्हणे सुंदरी ।
घे भोगुनया धनवरी ।
घटकेची रात्र आजी खरी ।
वाहेल ज्वानिचा लोट थोडक्या दिवसा ॥४॥