लावणी १०७ वी - राम राम घ्यावा कविचा राम ...

राम राम घ्यावा कविचा राम ।
मेहेरबान सलाम बाच्छाई मुजरा जाण ।
आदिनाथ निरंजन स्वामी आदेश तयाला ।
ब्रह्मरूप ब्राह्मण तयासी साष्टांग केला ।
नमो नाराणणबाबा सिवा शरण शिवभक्ताला ।
जये जये जये गोपाळ सिवडा मलंगासी आला ।
इथून झाले षेडदर्शन ! त्यांत आले चारी वर्ण ।
अठरापगड व याती प्रमाण । गुह्य चहु वर्णापासुन ।
शास्त्र पुराणीं पाहा जाऊन । भेद उमजावा चातुर ॥१॥
रामनाम हें काढुन झालें ऐका चातुर ।
शिवाचे ह्रदयीं जन्मलें हें राम अक्षर ।
मस्तकापासुन झालाय आमचा ऐस्तार ।
रामनाम हें नाम ठेविलें त्या शिवशंकरे ।
असें हें रामनाम थोर । शिळा तरल्या उदकावर ।
ध्रुव प्रल्हाद वाली वानर । मुक्त झाली अहिल्या नार ।
ह्रदयीं धरावा राम तो ॥२॥
रावण वीर, गर्वे फार, परंतु भक्त ईश्वराचा ।
सीतेशक्तीकारणें क्षय झाला त्या क्षत्रियाचा ।
रामरूपीं मिळाला, घडला संबंध पूर्वीचा ।
वैर भजन तत्‌समान ऐका निर्णय तयाचा ।
पहा तें जरासंधानें । वैर कृष्णासी केला त्यानें ।
तो मर्दिला राजीवनयने । अरूपरूपीं झाला भिन्न ।
रामकृष्ण नाहींत दोन । येकची म्हणावा देव तो येकची ॥३॥
राम राम म्या ऐसा केला लहानथोरासी ।
पाच तुम्ही परमेश्वर, सकळीक आणा मनासीं ।
आम्हांसी द्यावी आज्ञा, जाऊं आपले आश्रमासी ।
शांतलिंग गुरू भेटला ज्ञानी आम्हांसी ।
हा वरप्रसाद त्याचे कृपेचा । धोका नाहीं कळिकाळाचा ।
साता गवळी कवि पुण्याचा । दक्षिण देशीं धोशा त्याचा
झोके डफावर जरिपटक्याचा । नित्य करी दावा कवीशीं ॥४॥