बोधपर अभंग - ५४४१ ते ५४५०

॥५४४१॥
माता अंगिकारी बाळा । पुरवीत त्याचा लळा ॥१॥
तेंचि बळ अरण्यांत । त्यागितांचि होय घात ॥२॥
तयेपरी हरिविण । पापी नुद्धरति दीन ॥३॥
तुका ह्मणे पराधीन । जीव हरीचे स्वाधीन ॥४॥

॥५४४२॥
पराधीनता जाणावी । अहंकृते बुडवावी ॥१॥
जेथें सर्व सत्ता वसे । प्रीति धरितां मी वसे ॥२॥
दोहीं हातीं टाळी वाजे । एके हातें काय साजे ॥३॥
देवभक्त दोहींकडे । परस्परें प्रीति जोडे ॥४॥
तुका ह्मणे जैसा भाव । तैसा आहे रमाधव ॥५॥

॥५४४३॥
आत्मसुख सर्वा सम । परी प्राक्तन विषम ॥१॥
ज्ञानस्वरुप होउनी । भोगिताती ते उन्मनी ॥२॥
मीतूंपण विसरलें । निज तत्वीं सुखीं झाले ॥३॥
शेष उरलें प्रारब्ध । सारिताती निज बोधें ॥४॥
तुका ह्मणे परंपरा । राम करिती सोयरा ॥५॥

॥५४४४॥
सखा सोयरा श्रीराम । जया हाचि धर्म नेम ॥१॥
जनीं वनीं राम डोळां । त्याचे बैसला सांवळा ॥२॥
ऐसें अविनाश रुप । हाचि विठ्ठल चिद्रूप ॥३॥
तुका ह्मणे डोळेभरी । भक्त पाहती श्रीहरी ॥४॥

॥५४४५॥
त्राता मेघ चातकाचा । तेवि विठ्ठल दासांचा ॥१॥
घडी पळ सांभाळित । प्रेमळासी दयावंत ॥२॥
आदि अंतीं पायांपाशीं । ठेवी माउली कां जैशी ॥३॥
तुका ह्मणे भाव पोटीं । तयापाशीं जगजेठी ॥४॥

॥५४४६॥
जगद्गुरु जगत्पते । दयावंत रघुपते ॥१॥
मज दाखवी चरण । आघात हे चुकवून ॥२॥
फांसा काढी वासनेचा । दास करीं काया वाचा ॥३॥
तुका ह्मणे दीनबंधु । मज तारी कृपासिंधु ॥४॥

॥५४४७॥
भ्रमताती सर्व भूतें । आपुलालिये संचितें ॥१॥
क्रियमाण पूर्व फळ । भोग भोगिती बहळ ॥२॥
जो कां योगभ्रष्ट होय । तोचि धरी हरीपाय ॥३॥
जागा होउनी सुटला । जन्ममरणा मुकला ॥४॥
तुका ह्मणे ठेवा जैसा । उपेगासी येतो तैसा ॥५॥

॥५४४८॥
जन्मवरी याती केली । हरिभक्ति आराधिली ॥१॥
झाली अप्रीत सकळ । हारपली तळमळ ॥२॥
विष्टामूत्र त्याग केला । आत्मरुपीं सुखी झाला ॥३॥
तुका ह्मणे पुण्यवंत । ध्यानें पावला अनंत ॥४॥

॥५४४९॥
अष्ट धातु वेगळाली । आठवीतां वायां गेली ॥१॥
सोनें सोनियांत मिळे । दुजें घालितां वितुळे ॥२॥
संत आणि तो अधम । कल्पकोटी नोहे सम ॥३॥
शुभ्र हिरा आणि गार । मोल भेद अनिवार ॥४॥
तुका म्हणे पूर्ण योगी । तोचि मिळे पांडुरंगीं ॥५॥

॥५४५०॥
हरीध्यान कर्म तोडी । अमृतानें पडे बेडी ॥१॥
पुण्याक्षीण होतां आले । मृत्युलोकीं ते जन्मले ॥२॥
पुनरपि जन्ममृत्य । भोग भोगिती अमित ॥३॥
तुका ह्मणे नारायण । नामें तुटतें बंधन ॥४॥