डाकुरवासीं हरी पाहुनी नयनीं ।
तल्लीन झाली वृत्ती काय सांगुं साजणी ॥धृ०॥
गुंतलें मन माझें हरीला पाहुनी ।
देहभाव विसरलें दर्शन घेवुनी ।
सावळी मूर्ती आहे गोजिरवाणी ॥चाल॥
भक्तासी उद्धराया उभा हा सिव्हासनीं ।डाकुरवासीं ०॥१॥
देवा तूं दीनानाथ म्हणुनी प्रार्थीतें ।
षड्रिपु गांजिती हो अखंड मज ते ।
संसारीं मन माझें मायेंत गुंततें ॥चाल॥
श्रीनाथा धाव सख्या सोडवी यांतुनी ।डाकुरवासीं ०॥२॥
संतति संपत्तीही नको ती मजला ।
तव भक्तिसाठी जीव आतुर झाला ।
मागणें असें हेंची दे भक्ति मजला ॥चाल॥
श्रीकृष्णा दीनबंधु दे भेट येउनी । डाकुरवासी ०॥३॥
चतुर्भूज हंसतमुख सुंदर श्रीपती ।
मस्तकीं मुगुट शोभे कुंडलें झळकती ।
कौस्तुभ वैजयंती माला ती रुळती ॥चाल॥
कांसेला पीतांबर नूपुरें चरणीं ।डाकुरवासीं ०॥४॥
श्रीहरीचें हेंची ध्यान साजिरें सगुण ।
शुकांनी भागवतीं बहु केलें वर्णन ।
नारद तुंबरही करी साम गायन ॥चाल॥
श्रीकृष्ण गोविंद मुकुंद म्हणुनी ।
गोपाळ म्हणुनी ।डाकुरवासीं ०॥५॥
अखंड नाम घेतां पतीत तरले ।
भक्तासी रक्षायाला अवतार धरीले ।
नेउनी वैकुंठासी सायुज्य दिधलें ॥चाल॥
वारीला आस भारी भक्तिची अनुदिनी । डाकुरवासीं ०॥६॥