मराठी मुख्य सूची|मराठी पुस्तके|श्रीज्ञानेश्वरांची गाथा|
अभंग २९८ ते ३१०

पांडुरंग प्रसाद - अभंग २९८ ते ३१०

श्रीज्ञानेश्वर महाराजांची गाथा म्हणजे विठ्ठल प्राप्तीचा एक सोपा मार्ग. यात विठ्ठ्लाच्या सगुणनिर्गुण रूपाचे मोहक वर्णन केलेले आहे.


२९८

बावनाचे संगती द्रुम भावें रातलें ।

सेखीं आपुलिया मुकलें जातीकुळा ॥१॥

लोहाचे सायास परिसेंसी फ़िटलें ।

तैसें मज केलें गोवळ्यानें ॥२॥

मेघजळ वोळे मिळें सिंधूचिया जळा ।

तैसा नव्हे तो वेगळा एक होऊनि ठेला ॥३॥

बापरखुमादेवीवरविठ्ठल नुरेचि कांहीं ।

उत्तम मध्यम ठाई व्यापुनि असे ॥४॥

२९९

जे ब्रम्हीं पाहतां मन न सिरे कोठें ।

ऐसियाचे पेठें मज उभे केलें ॥१॥

नावाडा श्रीरंगु जाहाला हाळुवारु ।

तेणें पावविला पारु ब्रह्मविद्येचा ॥२॥

श्रीगुरुविण सर्व शून्य हेंचि मी जाणें ।

तेथिचिये खुणें निवृत्तिराजु ॥३॥

बापरखुमादेविवरी विठ्ठलीं अनुसंधान ।

रात्रिदिन लीन ब्रह्मस्थिति ॥४॥

३००

नवांची खाणी दहाव्यानें शोकिली ।

अकराव्यानें जाली देशधडी ॥१॥

तें ब्रम्हपंथीं माखलें ।

मरोनि जागृत ते जालें

मन गे माये ॥२॥

अवघे अंबर माझें तिंबलें ।

ब्रह्मरसें पिळिलें वो रंग नव्हे ॥३॥

सार वियोगें माझें कर्म बुडालें ।

निष्कर्म जाले म्हणौनि नातळे ॥४॥

जागृति स्वप्न सुषुप्ति बुडाली ।

रखुमादेविवरें सहित गिळीली ॥५॥

३०१

ब्रह्माची पुतळी मीचि पै जालों ।

ब्रह्माचि लेईलो अंजनगे माय ॥१॥

ब्रह्मचि सुख ब्रह्मपदीं पावलों ।

ब्रह्मसुखीं निवालों निजींनिज देखा ॥२॥

बापरखुमादेविवरु ब्रह्मपदीं सामावला ।

मजसहित घेऊनि गेला निजपुटीं ॥३॥

३०२

सिध्द सांडूनि निजबोधा गेलें ।

निजबोधु भुललें ब्रह्मभुली ॥१॥

आठवेना माझें पूर्वजन्मग्राम ।

अवघाचि श्रम माझा हिरोनि नेला ॥२॥

बापरखुमादेविवरविठ्ठलें वेडावलें ।

आपणासहित मज ब्रह्मीं बुडविलें ॥३॥

३०३

मन हें राम जालें मन हें राम जालें ।

प्रवृत्ति ग्रासुनि कैसें निवृत्तीसी आलें ॥१॥

श्रवण कीर्तन पादसेवन कैसें विष्णुस्मरण केलें ।

अर्चन वंदन दास्य सख्य आत्मनिवेदन केलें ॥२॥

यम नियम प्राणायाम प्रत्याहार संपादिले ।

ध्यान धारणा आसन मुद्रा कैसे समाधीसी आले ॥३॥

बोधीं बोधलें बोधितां नये ऐसें जालें ।

बापरखुमादेविवरु विठ्ठलें माझें मीपण हारपलें ॥४॥

३०४

देखावया लागी जव अनौतें पाहिलें ।

तव तनु मनु त्रिभुवनीं व्यापिलेंगे माये ॥१॥

नवलावो जालें जग हरिच होऊनि ठेलें ।

आठऊं विसरलें काय करुं ॥२॥

बापरखुमादेविवरविठ्ठलें साच केलें ।

लोह परिसेंसि झगटलें तैसें जालेंगे माये ॥३॥

३०५

नेणते ठायीं मन पाहों गेलें ।

तंव मरणचि पावले जागृतीगे माये ॥१॥

जागृती अंतीं स्वप्न देखिलें ।

जागृतीं स्वप्न दोन्ही हारपलें ॥२॥

रखुमादेविवरु मरणधरणा भ्याला ।

तेणें मज दाविला तेजोमय ॥३॥

३०६

मन मारुनियां मुक्त पैं केलें ॥

मीपण माझें नेलें हिरोनियां ॥१॥

मज लाविले चाळा लाविले चाळा ।

विठ्ठलुचि डोळां बैसलासे ॥२॥

बापरखुमादेविवरु विठ्ठलु लाघवी भला ।

आपरुपीं मज केला सौरसु ॥३॥

३०७

अगाधपण माझें अंगी बाणलें वरपडें

देखिलें मृत्तिका लिंग ॥१॥

त्यासि चैतन्य नाहीं गुण नाहीं ।

चळण नाहीं गुण रुप नाहीं ॥२॥

माझ्या शरीरीं ज्योतिर्लिंग उगवलें ।

अगाध कळविलें हस्तेंविण ॥३॥

बापरखुमादेविवरु ज्योतिर्लिंग विश्वनाथ ।

तेणें माझा मनोरथ पुरविलागे माये ॥४॥

३०८

अकरावरी सातवें होतें ।

सातवें कोठें मावळलेंगे माये ॥१॥

सहस्त्राची भरोवरी जालीगे माये ।

लय लक्षीं पाहे तंव चोजवेना ॥२॥

रखुमादेविवरु दोन्ही घेतलीं ।

विरुनि टाकिलीं ब्रह्मडोहीं ॥३॥

३०९

नेत्र लाउनि मनासीं जंव पुसों जाय ।

तंव देवें नवल केलेंगे बाईये ॥१॥

देवें नवल केलें देवें नवल केलें ।

शेखी सांगतां लाजिरवाणें ॥२॥

बापरखुमादेविवर विठ्ठलें ।

माझें बाह्यअभ्यंतर व्यापिलें ॥३॥

३१०

चैतन्य चोरुनि नेलें चित्त माझें सवें गेलें ।

पाहे तंव तंव तन्मय जालें गे माय ॥१॥

देवें नवल केलें मन माझें मोहिलें ।

विसरु तो आठऊ जालागे माये ॥२॥

यासी जाणावयालागी अनुउते पाहे ।

तंव त्रिभुवन तन्मय जालेंगे माये ॥३॥

बापरखुमादेविवरें विठ्ठलरायें ।

माझें सबाह्यभ्यंतर व्यापिलेंगे माय ॥४॥

N/A

References : N/A
Last Updated : February 25, 2010

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP