मराठी मुख्य सूची|मराठी पुस्तके|श्रीज्ञानेश्वरांची गाथा|
अभंग ५७६ ते ५८५

मुमुक्षूंस उपदेश - अभंग ५७६ ते ५८५

श्रीज्ञानेश्वर महाराजांची गाथा म्हणजे विठ्ठल प्राप्तीचा एक सोपा मार्ग. यात विठ्ठ्लाच्या सगुणनिर्गुण रूपाचे मोहक वर्णन केलेले आहे.


५७६

सकळहि कळा बिंबोनि निराळें ।

तें तूं घेउनि उगले

राहे रया ॥१॥

तें तत्त्वता तत्त्व घेईका एकत्त्व ।

या मना महत्त्व देउनीया ॥२॥

निराळ निराकार पाहे

तें आपरंपार ।

तें तूं परात्पर होउनि राहें ॥३॥

बापरखुमादेविवरु विठठलु

सकळहि कळा प्रकाशकु ।

तोचि सर्व व्यापकु

जाणौनि राही ॥४॥

५७७

जगत्र धांवताहे सैरा

म्हणौनि धांवसी ।

थोर कष्टलासी वायाविण ॥

धांवोनि जावोनि काय करिसी ।

सहज अहिर्निशी भेटी नाहीं ॥१॥

जीव जाणवेना जीव जाणवेना ।

जिवाचें वर्म तें चोजवेना ॥२॥

जिवाशिवा दोन्हि भिन्न भेदु नाहीं ।

विचारुनि पाहि ह्रदयामाजी ॥

जिउ सर्वाठायीं असे

योगिया न दिसे ।

कुडी सांडूनि वसे

कवणे ठायीं ॥३॥

जिउ जैसाचि आला तैसाचि गेला ।

तो कोठें सामावला जाणतेनो ॥

ज्ञानदेवो म्हणे जिउ कोठें गेला ।

जिवा जन्म जाला कवणे ठाई ॥४॥

५७८

भलें बोलोनि दाविलें मज ।

आत्मज्ञान सांगेन तुज ॥१॥

मनाचा प्रकाशु थोरु ।

मनेंचि ब्रह्म उजियेडु ॥२॥

निवृत्ति सेवियेला सुघडु ।

तेणें मज जाहला

ब्रह्माचा पाडू ॥३॥

५७९

आपणासि आपण उपदेशु कीजे ।

गुरुमुखें बुझिजे तेंचि तूं ॥१॥

मी तें कवण हें तूं जाण ।

बुझें निर्वाण तेंचि तूं ॥२॥

सिध्दचि सांडूनि निघसी अनानीं ठाई ।

तूं रिघेपां सोई संताचिये ॥३॥

जें तपाव्रतांचे ठायीं ते

येथेंचि पाही ।

परि ते ठाईच्या ठाई

म्हणे ज्ञानदेवो ॥४॥

५८०

पिंड निर्माण जीवकळा सरिसी ।

गति प्रवेशीं कैसी जाली ॥१॥

तेथीची रचना न कळे हो देवा ।

अनुभवाचा ठेवा काढुनी पाहे ॥२॥

वारपंगाचें लेणें लेवविसी

जाई जेणें ।

परी घरांतील ठेवणें नुमगसी ॥३॥

अणुचें प्रमाण न साहे डोळां ।

कैसा मुक्तीचा सोहळा

घेवो पाहसी ॥४॥

जळीं नांदला तो तरंगीं उमटला ।

मिळोनियां गेला सागरासी ॥५॥

बापरखुमादेविवरा विठ्ठला उदारा ।

ज्ञानाचा वेव्हारा होई बापा ॥६॥

५८१

पहाणें पाहाते सांडुनि निरुते ।

पाहिलिया त्यातें तूंचि होसी ॥१॥

तेंचि तें आपण तत्त्व तें तूं जाण ।

नलगे साधन आन कांहीं ॥२॥

भानुबिंबेवीण भासलें तम ।

ज्ञानदेव वर्म अनुवादला ॥३॥

५८२

तूं तो माझें मी तो तुझें ।

ऐक्य जालें तेथें कैचें दुजें ॥१॥

तूं तो मी गा मी तो तूं गा ।

अज्ञानें बापुडीं नेणती पैं गा ॥२॥

निर्गुण होतें तें गुणासि आलें ।

अज्ञान निरसूनि एकचि जालें ॥३॥

ज्ञानदेव म्हणे परतूनि पाही ।

जीवाचा जीवनु कवणें ठायीं ॥४॥

५८३

अमोलिक रत्नें जोडलेंरे तुज ।

कारे ब्रह्मबीज नोळखसी ॥१॥

न बुडे न कळे न भीये चोरा ।

ते वस्तु चतुरा सेविजेसु ॥२॥

ज्ञानदेवो म्हणे अविनाश जोडलें ।

आणुनि ठेविलें गुरुमुखीं ॥३॥

५८४

पढियंते कीं सिंह दुरी जाणसी

तरि तो ठावो दृष्टीसी दुरी ।

मोकारेविण प्रतिबिंबासी चेतना

लाहे ऐसें कीजे रया ॥१॥

आवडी वेचुनियां डोळिया

पुढें रितां कां रिगतासी ।

तूंचि सर्वाभूति ऐसें जरि

जाणसी तरि साचे भेटी

केउता जासी रया ॥२॥

अरे हा दुजेविण खेळु मांडिला

हरि जैत अनुठायीं नाहीं ।

बापरखुमादेविवराविठ्ठला

तूं जाणतयासि काय

जाणणें रया ॥३॥

५८५

मन मुरे मग जें उरे ।

तं तूं कारे सेवीसिना ॥१॥

दिसतें परि न धरवें हातें ।

तें संतातें पुसावें ॥२॥

तेथींची खुण विरळा जाणे ।

निवृत्ति प्रसादें ज्ञानदेवो म्हणे ॥३॥

N/A

References : N/A
Last Updated : February 28, 2010

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP