मराठी मुख्य सूची|मराठी पुस्तके|श्रीज्ञानेश्वरांची गाथा|
अभंग ४६७ ते ४७२

मनास उपदेश - अभंग ४६७ ते ४७२

श्रीज्ञानेश्वर महाराजांची गाथा म्हणजे विठ्ठल प्राप्तीचा एक सोपा मार्ग. यात विठ्ठ्लाच्या सगुणनिर्गुण रूपाचे मोहक वर्णन केलेले आहे.


४६७

अरे मना तूं वांजटा ।

सदा हिंडसी कर्मठा ।

वाया शिणशीलरे फ़ुकटा ।

विठ्ठल विनटा होई वेगीं ॥१॥

तुझेन संगें नाडले बहु

जन्म भोगिताती नित्य कोहूं ।

पूर्व विसरलें ॐ हूं सोहूं ।

येणें जन्म बहूतांसी जाले ॥२॥

सांडि सांडि हा खोटा चाळा ।

नित्य स्मरेरे गोपाळा ।

अढळ राहे तूं जवळा ।

मेघश्यामा सांवळा तुष्टेल ॥३॥

न्याहाळितां परस्त्रीं ।

अधिक पडसीं असिपत्रीं ।

पाप वाढिन्नलें हो शास्री ।

जप वक्त्री रामकृष्ण ॥४॥

बापरखुमादेविवर ।

चिंती पा तुटे येरझार ।

स्थिर करीं वेगीं बिढार ।

चरणीं थार विठ्ठलाचे ॥५॥

४६८

अरे मना तूं पापिष्टा ।

किती हिंडसी रे तूं नष्टा ॥

सैरा सिणसी रे फ़ुकटा ।

विठ्ठलविनटा स्थिर होई ॥१॥

येणें पैलपार पावसील ॥२॥

तूं अनिवार नावरसी ।

तुझेनि संगें नाडले ऋषी ।

तूं तंव अपभ्रंशीं पाडिशी ।

म्हणोनि गेले गुरुसी शरण ॥३॥

न सोडी हरिचरण ।

नाहीं नाहीं जन्ममरण ।

अविट सेवी नारायण ।

तेणें मी तूं पण एक सिध्द ॥४॥

ज्ञानदेव शरण हरी ।

मन हिंडे चराचरी ।

न सोडी चरण अभ्यंतरी ।

नित्य श्रीहरी ह्रदयीं वसो ॥५॥

४६९

आजि लाधलें तुमच्या पायीं

स्तुति करु काई ।

हेचिं तुम्हा पाहीं विनवीतसे ॥१॥

निवृत्त बाप निवृत्त माये ।

निवृत्त पाहें विवळलिये ॥२॥

देखणें देखिलें तेचि होई पा रे मना ।

निवृत्तिचरणीं स्थिर राही पा रे जाणा ॥३॥

४७०

श्रवण घ्राण रसना त्त्वचा आणि लोचन

हें तों दैन्याची द्वारें वोळगसी ।

यांचें यांसीचि न पुरे तुज पुरविती काये ।

यालागीं धरिजेसु आपुली सोयरे बापा ॥१॥

अरे मनारे अरे मनारे ।

न संडीं न संडीं हरिचरण कमळारे ॥२॥

स्वप्नींचें धन तें धनचि नव्हे ।

मृगजळींचें जळ तें जळचि नव्हे ।

अभ्रींची छाया ते साउली नव्हे ।

ऐसें जाणोनिया वेगीं धरिजेसु

आपुली सोयरे रया ॥३॥

तूं जयाचा तेथोनि जिवें जितासी ।

त्या श्रीहरीतें रे नोळखसी ।

बापरखुमादेविवरा विठ्ठला चिंतीसी ।

तेणें पावसी तूं सुखाचिया राशी रया ॥४॥

४७१

ध्येय ध्याताहे दोन्हीं नाहीं ।

तेथें ज्ञेय ज्ञाता उरे काई ॥१॥

अरे मना परापर परतें पाहीं ।

तें तूं स्वयें आपण पाहें रे मना ॥२॥

रखुमादेवीवरा विठ्ठलाची आण ।

जरी बुझसी तरी

तूंचि निर्वाण ॥३॥

४७२

सुख आपलें आपण तो पाहे ।

स्वरुप आपुलें आपण ध्यायरे मना ॥१॥

लक्ष निवृत्ति चरणी धीरु राहे ।

भेदभ्रम सांडी सावध होय ॥२॥

बापरखुमादेविवरु एकचि पुरे ।

जाणतिल या सर्व सुख मोहरे ॥३॥

N/A

References : N/A
Last Updated : February 28, 2010

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP