मराठी मुख्य सूची|मराठी पुस्तके|श्रीज्ञानेश्वरांची गाथा|
अभंग ३३३ ते ३३७

पांडुरंग प्रसाद - अभंग ३३३ ते ३३७

श्रीज्ञानेश्वर महाराजांची गाथा म्हणजे विठ्ठल प्राप्तीचा एक सोपा मार्ग. यात विठ्ठ्लाच्या सगुणनिर्गुण रूपाचे मोहक वर्णन केलेले आहे.


३३३

देवा तुज नेणतांना कांहीं न सांभाळितां

नाना याति धरुनि धांविन्नलों ।

धांवतां धांवतां पुढेण सुनाट देखिलें

त्याचि पाउलीं मागुतां मुरुडलोंजी सुंदरा ॥१॥

आलों भक्तिशाळें अतौता तेथें काहींएक

गौरव गमलें ।

जेणें वेषें आहे तेणें तुजजोगें नव्हे

मग ऐसें कांहीं एक गुंथावें केलेंजी सुंदरा ॥२॥

असो येणें औटहातें काई होईल म्हणौनि

एकचि वेळा उगविलें ।

आब्रह्म सकळैक जग आपणापें

तुज एकालागीं आणियेलें हो सुंदरा ॥३॥

आतां अवघा तुज डोळां पाहेन दातारा तुज

आलिंगीन अवघांचि बाहीं ।

अवघा मुखीं तुजसी बोलत आहे न

ध्याईजे मा चालिली अवघाचि पायींजी सुंदरा ॥४॥

आतां अवघा वेळु अवघेपणें तुज

अवघीयातें गिळूनि ठेलों ।

तुझिये भक्तीची चवी जों लागली

तंव अवघेपणा उबगलोंजी सुंदरा ॥५॥

पाहतां दर्पण परता नेलिया

दुजेपण रिघे पाहाते भागीं ।

ऐसे आदि मध्य अवसान जाणोनि

अवचितां जडिनलों तुमच्या अंगीं हो सुंदरा ॥६॥

आतां तुज पावेन कवणे दशे

नातळसी दुजेपण केलाहो तूंपण नाहीं ।

तेथें मीपण कैचें होतेंनि मिळणें

ते गेलें ठाईच्या ठाईजीं सुंदरा ॥७॥

ऐसा न जेविलाचि जेविला कीं जेविलाचि

भुकेला तृप्तातृप्त दोन्ही नाहीं ।

बापरखुमादेविवरविठ्ठला वरपडा जालों

ऐसियासी कीजे काईजी सुंदरा ॥८॥

३३४

आदि पुरुषा जय विश्वंभरिता

नानापरि तुझा खेळू ।

जया ब्रह्मगोळु कल्पकोडी घडी

मोडिता नलगे वेळु ।

वेदपुराणें मत्सरें भांडती बहुतें

करित होती कोल्हाळु ।

होय नव्हे ऐसी भ्रांतिसी गुंतली

तयासि तूं आकळु गा ॥१॥

तुझें नाम बरवें तुझें नाम बरवें ।

हरि वोळगों आपुल्या साच भावें ॥ध्रु०॥

गायत्री पासाव वोळलें क्षीर करणी

पासाव विस्तारु ।

दूध दही ताक नवनीत

आगळे चहूंचा वेगळा परिभरु ।

जो ज्याविषयें पढिये तोचि

मानिती थोरु ।

सांठवण करिंता एकवट नव्हे

तैसा नव्हे भक्तिआचारु ॥३॥

कवणा एका राया बहुत पैं सेवक

त्यासि दिधला वेगळा व्यापार ।

आपलाले म्हणिये सुचित राहटतां

मान करील अपार ।

समर्थाचा मोहो जाणुनि वेगळा

करुं नये तयासि मत्सर ।

साभिलाषपणें वर्ततां देखेल शिक

लाविल हा निर्धार ॥४॥

कव्हणा एका राया बहुत पै लेंकुरें

आळविती नाना परी ।

ऐकें पाठीचीं एकें पोटीचीं एकें

वडिलें एकें धारि सेखीं

सारिखाचि मोहो करी ।

द्वैतभेदु जया नव्हे संवादु सेखीं

तयासि तो निर्धारु गा ॥५॥

सागरींचे तरंग आनेआन उमटती

तेतुले अवतार होती ।

शिव केशव उंच नीच आगळे

कासियानें मानावी भक्ति ।

परमात्मया सौरसें तेचि हे

मानली विश्वमूर्ति ।

बापरखुमादेविवरा विठ्ठला परियेसी

ज्ञानदेवो करिताहे विनंति गा ॥६॥

३३५

आल्हादपण काय सांगशी देवा ।

मन बैसें भावा तैसें करी ॥१॥

हा घोडा हा राऊत करुनि दाखवा ।

मग पदीं बैसवा ब्रह्माचिये ॥२॥

मी डोलेन आनंदे तुमचेनि प्रसादें ।

रत्न जेंवि अंधें देखियेले ॥३॥

करा तत्त्वीं सौरसु म्हणे निवृत्तिदासु ।

जेथें रात्री दिवसु अथिचिना ॥४॥

३३६

तुझे पवाडे सांगतां तुजपुढें ।

मुक्तीची कवाडे उघडती ॥१॥

नाहीं जातिकुळ म्यां तुज पुसिलें ।

पन मावळलें देखिनिया ॥२॥

तुझें तुज पुसतां लाजिरवाणें ।

तरि हांसति पिसुणें प्रपंचाचीं ॥३॥

उगवितां भलें कीं नुगवितां सांपडलें ।

ज्ञानदेवो बोले निवृत्तीसी ॥४॥

३३७

फळाचें बीज कीं फळ ।

म्हणौनि पत्र पुष्प मूळ चोजवेना ॥१॥

ऐसि हे रचना नकळे गा देवा ।

सिध्दांतु अनुभव साक्ष देतो ॥२॥

मृत्तिकेची पृथ्वी कीं पृथ्वीची मृत्तिका ।

या गति अनेका चोजवेना ॥३॥

बापरखुमादेविवरु निरंतरी ।

बाह्यअभ्यंतरी नांदतुसे ॥४॥

N/A

References : N/A
Last Updated : February 25, 2010

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP