मराठी मुख्य सूची|मराठी पुस्तके|श्रीज्ञानेश्वरांची गाथा|
अभंग ४०५ ते ४१५

नाममाळा - अभंग ४०५ ते ४१५

श्रीज्ञानेश्वर महाराजांची गाथा म्हणजे विठ्ठल प्राप्तीचा एक सोपा मार्ग. यात विठ्ठ्लाच्या सगुणनिर्गुण रूपाचे मोहक वर्णन केलेले आहे.


४०५

एक मूर्ख नेणती । नाम हरिचें न घेती ।

मुखें भलतेंचि जल्पती । तें पावती अध:पंथा ॥१॥

नामेंविण सुटका नाहीं ।

ऐसी वेदशस्त्रीं ग्वाही ।

जो वेद मस्तकीं पाहीं ।

ब्रह्मयानें वंदिला ॥२॥

नित्य नामाची माळा ।

जिव्हे घे तूं गळाळा ।

तो नर कर्मा वेगळा ।

ऐसें बोलती पुराणें ॥३॥

नयनीं श्रवणीं हरी ।

आणिक काम न करी ।

तो साधु भक्त निर्धारीं ।

हरिचा आवडता ॥४॥

ज्ञानदेवीं पाहिलें ।

हरिनाम साधुनी घेतलें ।’

तें समाधिस केलें ।

पुष्पशयनीं आसन ॥५॥

४०६

नाममाळा घे पवित्र ।

अंतीं हेंचि शस्त्र ।

राम हा महामंत्र ।

सर्व बाधा निवारी ॥१॥

भवकर्मविख ।

रामनामी होय चोख ।

भवव्यथादु:ख ।

पुढें सुख उपजेल ॥२॥

माळा घाली हेचि गळां घे

अमृताचा गळाळा ।

होईल वैकुंठीं सोहळा रामकृष्ण

उच्चारणी ॥३॥

ज्ञानदेवीं माळा केली ।

सुखाची समाधि साधिली ।

जिव्हा उच्चारणी केली ।

अखंड हरिनाम ॥४॥

४०७

समाधीचें साधन तें रामनाम चिंतन ।

चित्ता सुखसंपन्न ।

हर्ष जीवनीं केला ॥१॥

कोटी तपाचिया राशीं ।

जोडती रामनामापाशीं ।

नाम जपतां अहर्निशीं ।

वैकुंठपद पाविजे ॥२॥

हेंचि ध्रुवासी आठवलें ।

उपमन्यें हेंचि घोकिलें ।

अंबऋषीनें साधिलें ।

रामकृष्णउच्चारणीं ॥३॥

पांडवांसि सदा काळीं ।

कृष्ण राहिला जवळी ।

ज्ञानदेवह्रदयकमळीं ।

तैसाचि स्थिरावला ॥४॥

४०८

निरंतर ध्यातां हरि ।

सर्व कर्माची बोहरी ।

दोष जाती दिगंतरीं ।

रामकृष्णउच्चारणीं ॥१॥

जप तीर्थ हेंचि नाम ।

जपव्रता हेंचि नेम ।

ऐसें धरोनियां प्रेम ।

तोचि भक्त तरेल ॥२॥

जीव शिव एक करी ।

शांति क्षमा जरी धरी ।

त्यापाशीं नित्य श्रीहरी ।

प्रत्यक्ष आपण उभा असे ॥३॥

ज्ञानदेव म्हणे नित्य ।

त्याचें वचन तेंचि सत्य ।

त्यांचे वचन सर्व कृत्य ।

सिध्दि पावेल सर्वथा ॥४॥

४०९

जन्म जरा दु:ख बाधा ।

स्मरता नाहीं गोविंदा ।

ऐसा जयासी नित्य धंदा ।

तोचि सदा सुखरुप ॥१॥

धन्य कुळ धन्य याती ।

धन्य जन्म पुढती पुढती ।

भक्तीवीण नाहीं गती ।

मुखीं हरिनामउच्चार ॥२॥

विश्वीं विश्व जो व्यापकु ।

तोचि माझा हरि एकु ।

त्यासी भक्तिविण साधकु ।

नोळखे पै दुर्बुध्दि ॥३॥

ज्ञानरंजनीं रंजला ।

ज्ञानबोधें उपजला ।

ज्ञानदेवीं हरि सेविला ।

निरंतर सर्वकाळ ॥४॥

४१०

संपत्तिविपत्तिदु:ख ।

हरेल अवघा शोक ।

वेगीं करुनिया विवेक ।

हरिस्मरण करी ॥१॥

मंत्र यंत्रसूत्रधारी ।

सिध्द साध्य तोचि हरि ।

नित्य जपोनि वैखरी ।

आप्तता करी हरीसी ॥२॥

ध्यान मन एक चित्त ।

अलक्ष लक्षी अच्युत ।

न सांगे हिताची मात ।

अखंड जपे हरिनाम ॥३॥

ज्ञानदेवें जप केला ।

मग समाधीस बैसला ।

नाम घेतां बोध जाला ।

देव आला ह्रदयासी ॥४॥

४११

देवाविण शून्य मुख ।

नाम न घेतां नाहीं सुख ।

अंतीं होईल रे दु:ख ।

नाम नसतां मुखीं ॥१॥

राम कृष्ण गोविंद ।

हरि माधव परमानंद ।

नित्य ऐसा जयासि छंद ।

तोचि सुलभ गर्भवासीं ॥२॥

अनंत नाम निरसून ।

एक मार्ग तोचि मान्य

तेणें जोडे नित्य सौजन्य ।

तोचि रामकृष्ण उच्चारी ॥३॥

ज्ञानदेवें अनुमानलें ।

मग भक्तिसुख साधलें ।

रामकृष्ण उच्चारिलें ।

जें तारक तिहीं लोकीं ॥४॥

४१२

सदा परिपूर्ण ।

तो हा जनार्दन ।

नित्य जपता नारायण ।

कोटि याग घडतील ॥१॥

एवढा महिमा नामाचा ।

काय मंत्र जपसील वाचा ।

जो विठ्ठल म्हणे तो दैवाचा ।

ऐसा ब्रह्मा बोलें पूर्वीं ॥२॥

तो नित्यकाळ पंढरी ।

आणि देव तेहतीस कोटी ।

वृक्ष जाले निरंतरी ।

उध्दार करावया कुळाचा ॥३॥

एवढें क्षेत्र पांडुरंग ।

तेथें उध्दरिलें हें त्रिजग ।

आनंदत ब्राह्मण याग ।

कोटिकुळें उध्दरती ॥४॥

कीर्तन केलीया वाळवंटी ।

घेतां वैष्णवांची भेटी ।

होईल संसाराची तुटी ।

चरणरज वंदितां ॥५॥

तुळशीच्या माळा ।

घालितां हरिदासाच्या गळां ।

तो न भिये कळिकाळा ।

त्यासी जिव्हाळा हरिविठ्ठल ॥६॥

पंढरीसी जाऊं म्हणती ।

तयांकडे यम न पाहती ।

तयांचे पूर्वज उध्दरती ।

म्हणती वैकुंठा जाऊं आतां ॥७॥

देव जाणे ऐसा ।

तोचि हरिदासा भरंवसा ।

ज्ञानदेव म्हणे परियेसा ।

थोर पुण्य तयाचे ॥८॥

४१३

प्रेम जयाचें कथेवरी ।

तोचि धन्य ये चराचरी ।

रामकृष्ण निरंतरी ।

मुखीं आवडी जपतसे ॥१॥

धन्य धन्य तोची वंशी ।

धन्य धन्य माता कुशी ।

धन्य धन्य काळ तयासी ।

कृष्णराम ह्मणतांची ॥२॥

ऐसें धन्य जन्म तयाचे ।

धन्य धन्य पुण्य साचे ।

त्यासीं भय कळिकाळाचें ।

नाहीं जन्म घेतलिया ॥३॥

एवढा महिमा नामाचा ।

धन्य तो राम उच्चारी वाचा ।

धन्य जन्म तयाचा ।

ज्ञानदेव म्हणे ॥४॥

४१४

सकळमंगळनिधी ।

श्रीविठ्ठलाचें नाम आधी ॥१॥

म्हण कारे म्हण कारे जना ।

श्रीविठ्ठलांचे नाम वाचे ॥२॥

पतितपावन साचे ।

श्रीविठ्ठलांचे नाम वाचे ॥३॥

बापरखुमादेविवरु साचे ।

श्रीविठ्ठलाचें नाम वाचे ॥४॥

४१५

गोपाळारे तुझें ध्यान लागो मना ।

आनु न विसंबे हरि जगत्रजीवना ॥१॥

सोनयाचा दिवस आजि अमृतें पाहीला ।

नाम आठवितां रुपीं प्रगट पैं झाला ॥२॥

तनु मनु शरण विनटलों तुझ्या पाई ।

रखुमादेविवरा वांचूनि आनु नेणें कांहीं ॥३॥

N/A

References : N/A
Last Updated : February 28, 2010

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP