मराठी मुख्य सूची|मराठी पुस्तके|श्रीज्ञानेश्वरांची गाथा|
अभंग ६२६ ते ६३५

ज्ञानपर - अभंग ६२६ ते ६३५

श्रीज्ञानेश्वर महाराजांची गाथा म्हणजे विठ्ठल प्राप्तीचा एक सोपा मार्ग. यात विठ्ठ्लाच्या सगुणनिर्गुण रूपाचे मोहक वर्णन केलेले आहे.


६२६

सुवेळेची शेज आवेळे घातली ।

निवृत्ति मोहिली निसंदेह ॥१॥

मोह न खुंटले ममते तुटलें ।

एकरसी भरलें तत्त्वीं तत्त्व ॥२॥

प्रपंचाचे घरीं दिसतें कारण ।

अवघे निराकारण तत्त्वीं तत्त्वमय ॥३॥

बापरखुमादेविवर त्रिपुटीं न दिसें ।

रसीं सर भासे ह्रदय दीपीं ॥४॥

६२७

जुगादीचें जुग युगादिचें युग ।

लक्षा आदिलक्ष मावळलें गे माये ॥१॥

मावळल्यावीण भ्रांति जाल्या कोण्ही ।

निजब्रह्माची खाणीं ठायीं

न पडेगे माये ॥२॥

रखुमादेवीवर निघोनि घेतला ।

निर्गुणचि जाला

तयासहितगे माये ॥३॥

६२८

आत्मा आंगे प्रसिध्द देखिला ।

अंतर्बाह्य अलिप्त व्यापला ॥१॥

देखिजेसें नाहीं देखिला

म्हणती काई ।

देखणें तें देहीं देखतुसे ॥२॥

रुपरेखा नाहीं लक्षावा कवणें ठायीं ।

लक्षीं लक्षितांही परतल्या दृष्टी ॥३॥

ज्ञानदेव म्हणें आनंद होईल पूर्ण ।

अनुभवें तेचि खुण देखतसे ॥४॥

६२९

गगन डोळां भासलें तें

वाहाटुळीनें कवळिलें ।

तेथें काहीं एक उगवलें रुप

अरुप वो माये ॥१॥

पूर्ण पीठिका टाकुनी मायास्तंभ

उभउनी ।

निजानंदी माळ घालुनी तंव

तो वरिला वो माये ॥२॥

हा कामीं कामरंजनु गुणहि निर्गुण ।

पाहातां परिपूर्ण तरी तो सहज वो माये ॥३॥

हा पुरोनि उरला नयनीं वोसंडला ।

बापरखुमादेविवरा विठ्ठला तरि

तो वरिला वो माये ॥४॥

६३०

चहूंदारवंटा वोलांडुनि वोजा ।

अंतरीं आत्मकाजा बोधिलें वो माय ॥१॥

आनंदाचे चक्षु उघडी पातीं ।

शब्दा नि:शब्दां अतीति

मी जाहालिये वो माये ॥२॥

पांगुळें इंद्रियेग्रामु संवादे

आत्मरामु ।

तो ईश्वरु पूर्णकामु मज

भेटवा वो माय ॥३॥

तेथें गोरस जालालें ज्ञाना

अंतरी वोजावलें ।

सदेवपण आलें मज वो माय ॥४॥

पाहतां ठेंगणे डोळे

न्याहाळितां आगळें ।

ते पदप्राप्तीवेगळें

सगुणनिर्गुण वो माय ॥५॥

ऐसा हा दिपीं दीपपरनायकू ।

रखुमादेववरु एकु जोडला

वो माय ॥६॥

६३१

गगन डोळां भासलें ।

तें बाहुलिनें कवळिलें ।

कांही एक उरलें रुप

अरुपीं वो माय ॥१॥

पूर्वपिठिका सांडूनि मायास्तंभ

उलंघुनी ।

निजानंदी माळ घालूनि

म्यां वरिलें वो माये ॥२॥

तो कामिक निरंजन

निर्गुण निर्गुणी ।

पाहातां पूर्णापूर्ण सहज

वो माय ॥३॥

हा भरोनियां पुरला

नयनीं वोसंडला ।

रखुमादेवीवरु विठ्ठला

मिळाली वो माये ॥४॥

६३२

नव्हे त्याची दुराश म्यां

सांडिली वो आस ।

ज्ञानवैराग्यभक्तिसार वोळला वो माय ॥१॥

संभोगवोवरीं होतिये निदसुरी ।

योगिणी खेचरी मज

जागविलें वो माय ॥२॥

ऐसा हा योगुराजु

तो विठ्ठल मज उजू ।

बापरखुमादेविवर देऊं ठेलें

वो माय ॥३॥

६३३

दृष्टीचें गुज संच्चिदानंद सहज ।

तें चक्षूच्या अंतर निज निरोपिलें

वो माये ॥१॥

अनुवादु खुंटला एकपणें एकला ।

संबंधु तुटला मागिलाचा

वो माय ॥२॥

पुरती दृष्टी पूर्ण ब्रह्मींच भासली ।

त्या सुखा दोंदुलीं वाढलीवो माय ॥३॥

अवलोकितां न अवलोकवे बोलिजे

तैसा नव्हे ।

हा रखुमादेविवरु भावें

माथिला वो माय ॥४॥

६३४

ब्रह्मपदाची प्राप्ति उमगेल दृष्टी ।

परम चैतन्यांचे पोटीं विश्वंभरु

वो माय ॥१॥

अवघाचि देखिला अवघा मालवला ।

देखोनि निवाला जीवगे माय ॥२॥

कापुराची पुतळी कर्पुरदीपु पाजळी ।

तैसी मी त्याच्या मेळीं

जाहाले वो माय ॥३॥

तेथें रुप ना छाया त्रिगुण

ना माया ।

रखुमादेविवराचिया उपाये

वो माय ।

६३५

अंजनी अंजन साधिलें निधान ।

द्वैताद्वैतघन विज्ञानेसी ॥१॥

सारिलेसें द्वैत अद्वैत सफ़ळ ।

निर्गुण निर्मळ निवळलें ॥२॥

साध्य साधक वस्तु

आलिया पैं हातां ।

मुरडोनि पाहतां वस्तुमय ॥३॥

ज्ञानदेवीं साध्य अज वस्तुचें ।

देहीं देह साचें नुरे तरी ॥४॥

N/A

References : N/A
Last Updated : February 28, 2010

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP