मराठी मुख्य सूची|मराठी पुस्तके|श्रीज्ञानेश्वरांची गाथा|
अभंग ३४० ते ३४४

पांडुरंग प्रसाद - अभंग ३४० ते ३४४

श्रीज्ञानेश्वर महाराजांची गाथा म्हणजे विठ्ठल प्राप्तीचा एक सोपा मार्ग. यात विठ्ठ्लाच्या सगुणनिर्गुण रूपाचे मोहक वर्णन केलेले आहे.


३४०

चंद्रा पूर्णिमे पूर्ण शोभा ।

कळा तुटलिया कैची तेथें प्रभा ॥१॥

तैसा कां गा निकुर वृत्ती करिसी ।

सर्वाठायीं विभांडिसी गा देवा ॥२॥

कापुरें दुतीसी रुसणें केलें ती ।

तरि सांगपा कवणाचें काय गेलें ॥३॥

तरंगु निमालिया जळासागरु सागरसि

नाही दुसरा उपचारु ॥४॥

शिरा शरीरीं एक वंकीं जैसी ।

आतां तुझ्या पायीं आम्हा

पाइकी तैसी गा देवा ॥५॥

रखुमादेविवरा विठ्ठला राणे राया ।

मी न बोलें तरि बोलें

काजा तुझिया गा देवा ॥६॥

३४१

शहाणियाची दासी होईन कामारी ।

तो अनुसरु तेथें नव्हेरी ॥

चित्तासारिखा मिळो गोंवळु रानींचा ।

तो मज मेरु कनकाचांगे बाईये ॥१॥

लक्ष असो त्या मूर्खाचे गोठीं ।

परि तो नाणावा माझिये दृष्टी ॥

कर्पूराची राशी कुल्लाळ नासी ।

कवण साहित्याची तुटी गे माये ॥२॥

अविंधे मोतिये तेजें सुढाळें ।

सोहरुं जाणे ते शहाणे ॥

टाकियाच्या घायीं पाषाण विंधती ।

तैसें त्या मूर्खाचें जिणेंगे बाईये ॥३॥

चंदनाच्या दुतीं वेधल्या वनीच्या वनस्पती ।

परि तो वेळु न वेधें चित्तीं ॥

उदकामाजीं तैसी पाषाणाची वस्ती ।

तैसी त्या मूर्खाचि संगतीगे बाईये ॥३॥

भ्रमरु काळा भोगी पुष्ययाती सकळा ।

तेथें म्हैसा येवो नेदावा जवळा ॥

परिसु पाषाणाचा परि तो

गुणें आगळा ।

तैसा वैष्णव मिळो मज दुबळागे माये ॥४॥

ऐशा सकळ कळा भोगिसी ।

नंदरायाचा गोंवळु म्हणविसी ॥

बापरखुमादेविवरा विठ्ठला तुज न

विसंबे अहिर्निशी रया ॥५॥

३४२

नामरुपीं प्रीति कीं ध्यानीं सगुण मूर्ति ।

हेचि तुझी यश कीर्ति जाणोनियां ॥

ह्रदयीं तुझें रुप मुखीं नाम घोष ।

नैवेद्य प्रसाद जठरीं आम्हा ॥

निर्माल्य मस्तकीं वंदूं तुमचे चरण

हाचि अच्युता तुमचा महिमा रया ॥१॥

अखंड नाम वाचे हेंचि तप साचें ।

तेंचि स्वरुप दिसें ह्रदयीं तुझें ॥२॥

तुझें नाम निर्धारितां हेंचि गा तप आतां ।

काया वाचा मनें न विसंबे तत्त्वतां ।

म्हणौनि आसनीं पंथी शयनीं जड

पडो भलतैंसे परि नाम न संडी अनंता ।

जीवाचिया जीवना सगुणगुणनिधाना

हेंचि प्रेम देई निज भक्ता रया ॥३॥

बापरखुमादेविवरा विठ्ठला

आनंद सुखाचिया वोवरा ।

पाहे तंव भरला दशदिशा दुसरा

न दिसे सोयरा ।

तेविं गुण नामकीर्ति तेचि आम्हा

मूर्ति ह्रदयीं न विसंबे दातारा ।

येणें निवृत्तिरायें खुणा दाऊनि

सकळ आतां जोडलासी

माहेरा रया ॥४॥

३४३

भुक्ति मुक्ति कारणें न घाली तुज

सांकडीं हे तों ठायींचीचि जोडी ।

कांहीं जोडिली असे तूज नेणता हें

तुझेचि दळवाडें ऐसें जाणोनि

फुडें न बोले दातारा ॥१॥

सलिलीं रंग तरंगीं सलिल ।

निवडूनिया कोण वेगळें करील ॥२॥

उपाधिभेदें भूमि झाली भिंती ऐसें

विचारिता चित्तीं अनु न देखे ।

इतुलालें जीवपण तूज मज दातारा

वेगळेंचि नाहीरे गोवळ्या ॥३॥

दर्पणाचें दुजेपण दर्पण जंववरी तें

काय वेगळाल्या व्यापारी ठेवूं येईल ।

नाम घेऊनि ठेले हेम अळंकार ।

इतुलाले अंतर तुज मज रया ॥४॥

वाहाटुळीची धांव केव्हडा वेळु आकाशीं ।

सहज स्वभावें निमे अपैसी ।

गगनावरि जाता नलगे पाल्हाळ ।

तैसें तुज मज सकळ ऐक्य रया ॥५॥

गगना वेगळा घटु केवि निपजे दातार

यापरी सर्वेश्वरा तूं मी एक ।

बापरखुमादेविवरु विठ्ठलु भोगिया ।

येरी असतु वाउगिया गोठी रया ॥६॥

३४४

भेटि जाली धुरेसी ।

पालटु जाला या जीवासी ।

लोहो लागलें परिसेसीं ।

तें सुवर्ण जालें । ऐसा गुणागुणाचा दाता ।

तो विश्व व्यापिलेरे अनंता ।

काय पाहतोसि आतां ।

विमानीं वाट पाहातुसें ॥१॥

तरि मी गुंतलों दातारा ।

येऊनियां संसारा ॥ध्रु०॥

नट घेऊनियां अंगवणीं ।

वरुं नेणे संपादणी ।

एकत्र जालें लवण पाणी ।

तें मिळोनी गेलें ।

ऐसा बहुतां गुणांचा दाता ।

तो विश्व व्यापिलें रे अनंता ।

काय बा पाहातोसि आतां

आपुल्या सारिखें करी बापा ॥२॥

चंद्र वेंचितासि खडे ।

परिस म्हणोनि ठेविसी ।

आतां असो हा गाडोरा ।

शरण रिघे रखुमादेविवरा ।

अरे अरे विठोजी दातारा ।

नवजे घरा आणिकांच्या ॥३॥

N/A

References : N/A
Last Updated : February 25, 2010

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP