पूर्वभागः - अध्यायः १०१

ऋषय ऊचुः ॥
कथं हिमवतः पुत्री बभूवांबा सती शुभा ॥
कथं वा देवदेवेशमवाप पतिमीश्वरम् ॥१॥

सूत उवाच ॥
सा मेनानुमाश्रित्य स्वेच्छयैव वरांगना ॥
तदा हैमवती जज्ञे तपसा च द्विजोत्तमाः ॥२॥

जातकर्मादिकाः सर्वाश्चकार च गिरिश्वरः ॥
द्वादशे च तदा वर्षे पूर्णे हैमवती शुभा ॥३॥

तपस्तेपे तया सार्धमनुजा च शुभानना ॥
अन्या च देवी ह्यनुजा सर्वलोके नमस्कृता ॥४॥

ऋषयश्च तदा सर्वे सर्वलोकमहेश्वरीम् ॥
तुष्टुस्तपसा देवीं समावृत्य समंततः ॥५॥

ज्येष्ठा ह्यपर्णा ह्यनुजा चैकपर्णा शभानना ॥
तृतीया च वारारोहा तथा चैवैकपाटला ॥६॥

तपसा च महादेव्याः पर्वात्याः परमेश्वरः ॥
वशीकृतो महादेवः सर्वभूतपतिर्भवः ॥७॥

एतस्मिन्नेव काले तु तारको नाम दानवः ॥
तारात्मजो महातेजा बभूव दितिनंदनः ॥८॥

तस्य पुत्रास्त्रयश्चापि तारकाक्षो महासुरः ॥
विद्युन्माली च भगवान् कमलाक्षश्च वीर्यवान् ॥९॥

पितामहस्तथा चैषां तारो नाम महाबलः ॥
तपसा लब्धवीर्यश्च प्रसादाद्ब्रह्मणः प्रभोः ॥१०॥

सोपि तारो महातेजास्त्रैलोक्यं सचराचरम् ॥
विजित्य समरे पूर्वं विष्णुं च जितवानसौ ॥११॥

तयोः समभवद्युद्धं सुघोरं रोमहर्षणम् ॥
दिव्यं वर्षसहस्रं तु दिवारात्रमविश्रमम् ॥१२॥

सरथं विष्णुमादाय चिक्षेप शतयोजनम् ॥
तारेण विजितः संख्ये दुद्राव गरुडध्वजः ॥१३॥

तारो वराञ्छतगुणं लब्ध्वा शतगुणं बलम् ॥
पितामहाज्जगत्सर्वमवाप दितिनंदनः ॥१४॥

देवेंद्रप्रमुखाञ्जित्वा देवान्देवेश्वरेश्वरः ॥
वारयामास तैर्देवान्सर्वलोकेषु मायया ॥१५॥

देवताश्च सहेंद्रेण तारकाद्भयपीडिताः ॥
न शांतिं लेभिरे शूराः शरणं वा भयार्दिताः ॥१६॥

तदामरपतिः श्रीमान् सन्निपत्यमरप्रभुः ॥
उवाचांगिरसं देवो देवानामपि सन्निधौ ॥१७॥

भगवंस्तारको नाम तारजो दानवोत्तमः ॥
तेन सन्निहता युद्धे वत्सा गोपतिना यता ॥१८॥

भयात्तस्मान्महाभाग बृहद्युद्धे बृहस्पते ॥
अनिकेता भ्रमंत्येते शकुंता इव पंजरे ॥१९॥

अस्माकं यान्यमोघानि आयुधान्यंगिरोवर ॥
तानि मोघानि जायंते प्रभावादमरद्विषः ॥२०॥

दशवर्षसहस्राणि द्विगुणानि बृहस्पते ॥
विष्णुना योधितो युद्धे तेनापि न च सूदितः ॥२१॥

यस्तेनानिर्जितो युद्धे विष्णुना प्रभविष्णुना ॥
कथमस्मद्विधस्तस्य स्थास्यते समरेऽग्रतः ॥२२॥

एवमुक्त्स्तु शक्रेण जीवः सार्धं सुराधिपैः ॥
सहस्राक्षेण च विभुं संप्राप्याह कुशध्वजम् ॥२३॥

सोपि तस्य मुखाच्छ्रुत्वा प्रणयात्प्रणतार्तिहा ॥
देवैरशेषैः सेंद्रैस्तु जीवमाह पितामहः ॥२४॥

जाने वोर्तिं सुरेंद्राणां तथापि श्रृणु सांप्रतम् ॥
विनिंद्यदक्ष या देवी सती रुद्रांगसंभवा ॥२५॥

उमा हैमवती जज्ञे सर्वलोकनमस्कृता ॥
तस्याश्चैवेह रूपेण यूयं देवाः सुरोत्तमाः ॥२६॥

विभोर्यतध्वमाक्रष्टुं रुद्रस्यास्य मनो महत् ॥
तयोर्योगेन संभूतः स्कंदः शक्तिधरः प्रभुः ॥२७॥

षडास्यो द्वादशभुजः सेनानीः पावकिः प्रभुः ॥
स्वाहेयः कार्तिकेयश्च गांगेयः शरधामजः ॥२८॥

देवः शाखो विशाखश्च नैगमेशश्च वीर्यवान् ॥
सेनापतिः कुमाराख्यः सर्वलोकनमस्कृतः ॥२९॥

लीलयैव महासेनः प्रबलं तारकासुरम् ॥
बालोपि विनहत्यैको देवान् संतारयिष्यति ॥३०॥

एवमुक्तास्तदातेन ब्रह्मणा परमेष्ठिना ॥
बृहस्पतिस्तथा सेंद्रैर्देवैर्देवं प्रणम्य तम् ॥३१॥

मेरो शिखरमासाद्य स्मरं सस्मार सुव्रतः ॥
स्मरणाद्देवदेवस्य स्मरोपि सह भार्यया ॥३२॥

रत्या समं समागम्य नमस्कृत्य कृतांजलिः ॥
सशक्रमाह तं जीवं जगज्जीवो द्विजोत्तमाः ॥३३॥

स्मृतो यद्भवता जीव संप्राप्तोहं तवांतिकम् ॥
ब्रूहि यन्मे विधातव्यं तमाह सुरपुजितः ॥३४॥

तमाह भगवाञ्छक्रः संभाव्य मकरध्वजम् ॥
शंकरेणांबिकामद्य संयोजय यथासुखम् ॥३५॥

तया स रमते येन भगवान् वृषभध्वजः ॥
तेन मार्गेण मार्गस्व पत्न्या रत्याऽनया सह ॥३६॥

सोपि तुष्टो महादेवः प्रदास्यति शुभां गतिम् ॥
विप्रयुक्तस्तया पूर्वं लब्द्वा तां गिरिजामुमाम् ॥३७॥

एवमुक्तो नमस्कृत्य देवदेवं शचीपतिम् ॥
देवदेवाश्रमं गंतुं मतिं चक्रे तया सह ॥३८॥

गत्वा तदश्रये शंभोः सह रत्या महाबलः ॥
वसंतेन सहायेन देवं योक्तुमनाभवत् ॥३९॥

ततः संप्रेक्ष्य मदनं हसन् देवस्त्रियंवकः ॥
नयनेन तृतीयेन सावज्ञं तमेवैक्षत ॥४०॥

ततोस्य नेत्रजो वह्निर्मदनं पार्श्वतः स्थितम् ॥
अदहत्तत्क्षणादेव ललाप करुणं रतिः ॥४१॥

रत्याः प्रलापमाकर्ण्य देवदेवो वृपध्वजः ॥
कृपया परया प्राह कामपत्नीं निरीभ्य च ॥४२॥

अमूर्त्तोपि ध्रुपं भद्र कार्यं सर्वं पतिस्तव ॥
रतिकाले ध्रुवे भद्रे करिष्यति न संशयः ॥४३॥

यदा विष्णुश्च भविता वासुदेवो महायशाः ॥
शापाद्भृगोर्महातेजाः सर्वलोकहितायवै ॥४४॥

तदा तस्य सुतो यश्च स पतिस्ते भविष्यति ॥
सा प्रणम्य तदा रुद्रं कामपत्नी शुचिस्मिता ॥४५॥

जगाम भवनं लब्ध्वा वसंतेन समन्विता ॥४६॥

इति श्रीलिंगमहापुराणे पूर्वभागे मदनदाहोनामैकाधिकशततमोध्यायः ॥१०१॥