धीर न धरवे त्वरित आता प्राण सखा भेटवाग ॥ध्रु०॥
लाल जर्द नारिंग जसे रंग रसा मध्ये भरारते ।
गाल शरीर चहुंकडून तसे
दिसंदिवस बाई गरारते ॥
स्मरण पतीचे होते काळिज माझे थरार ॥चाल॥
ऊर आले चढून गडे, रसाळ लिंबा परी ॥
तटतटी चोळी जाई फाटुन, धुर कापरी ।
कमेना मला मी छेल छबेली परी ॥चाल॥
त्वरित सख्यानो तुम्ही तरी लुहुन पत्र पाठवाग ॥१॥
आपल्यावाणी नव्या तरण्या मिळवुन रात्री एकीकडे ।
ख्याति खुपालित काळ सदा कर्मित असतिल ते तिकडे ॥
कुठवर दम धरू आता करते रोदना मी इकडे ॥चाल॥
तुम्ही माझ्या मायबहिणी घ्या एवढा धरम ।
शेजारपणाची काही पडुद्या शरम ॥
काय करू आता रंगमहाली बिछोना नरम ॥चाल॥
प्रसन्न मजी पाहुन सखा निवळपणी गाठवा ॥२॥
येता जाता कोण आता कवटाळुन घेईल मुका ग ।
गुणमंदिर लावण्य दिवा ग पवित्र परिमळ उंच बुका ग ॥
मनापासुन भोगिता तया विसरून जाते तहानभुका ॥चाल॥
हवे तसे एकांती मजपासुन करविले ।
घेऊन मांडिवर नित्य मला भरविले ।
ते रत्न कसेग म्या पापिणिने हरविले ॥चाल॥
जरी निद्रा केलि असेल तरी गळ घालुन उठवा ग ॥३॥
हिरे पाच मोत्यांचे सखे सर्वांगावर डुब गहिने ग ।
त्यात बहार बिलोरी झाडे संगिन चौगर्दी अयने ग ॥
एक सख्याविण सारे सुने परदेशी मी बारा महिने ॥चाल॥
म्हणे गंगु हैबती स्वस्तपणे सुंदरी ।
हरी कृपा करिल जा सौख्य भोग मंदिरी ॥
महादेव कवीचे राज अंबिरी ॥चाल॥
प्रभाकराचे कवन मनी सुखशयनी पाठवा ग ॥४॥