सखा मशी टाकून गेला ऋतू दिवसात ॥धृ०॥
नवतीचा पूर बाई आंगी दाटला गे ।
आज उद्या भेटेल म्हणुनी दम धरिला गे ॥
कोण्या सवतिच्या गृही अनुसरला गे ॥चाल॥
दचकुन उठते पलंगी मदन रसात गे ।
सखा मशी० ॥१॥
ढगावरी ढग येती मेघ निघाले ।
पराव्या परदेशी पती चालले ॥
पडनात मजवरी चहुकुनी घाले ॥चाल॥
पती माझे गेले परमुलखात गे ।
सखा मशी०॥२॥
आडव्या उभ्या लाविते पुष्पांच्या झालरि ।
बक्षीस देइन तुम्हा अहो दोशालरी ॥
पिवळा पितांबर देते करावा अगोदरी ॥चाल॥
आता कोण जाइल तरी पडत्या पावसात गे ।
सखा मशी० ॥३॥
दिस जातो इकडेतिकडे रात्र सरेना ।
पतीविलासाच्या गोष्टी कधीही सरेना ॥
येउन हंस मोती चारा चरेना ॥चाल॥
महादेव प्रभाकर गाई सिरताज गे ॥
सखा मशी० ॥४॥