संशय - मृत्यू येइल जेधवां पसरुनि...

मृत्यू येइल जेधवां पसरुनि विक्राळ दाढा पुढें,
जेव्हां त्या बघुनी थरारुनि मनीं चैतन्य हो बापुडें;
जेव्हां बुद्धि (नुरे;) धृतीहि विधरे, श्रद्धा विचारी मरे,
जेव्हां झांपड येऊनी जनिं मनीं अंधार सारा भरे -
तेव्हां कोण करील सोबत मला हा प्रश्न चिंत्तांतरीं
मी पाहे पुसुनि पुन:पुनरपी, अंधार सारा परी !
स्वर्गाचीं रमणीय भाजवरी जीं स्वप्नें मनीं पाहिलीं.
प्रेमाचीं बरवीं हृदंगम अहा गणीं किती गाइलीं !
अज्ञानें परि वाहिलें निजमनीं ज्या ईश्वरालागुनी,
साहया त्या समयास तो तरि अहो येईल का धांवुनी ?
नाना प्रश्व असे उठून करिती जेव्हां मना व्याकुळ,
त्यांतें शांत करील अदभुत असें आहे कुणा का बळ ?