पद २०१ वें.
तुज नमो जनकजा पति ॥राघवा ॥ तुज नमो जनकजा पती ॥ तूं घालिसी उडी भक्तांच्या संकटीं ॥तु०॥धृ०॥
सच्चिदानंद जो मुळिं तो तूं दशरथ कुळीं । अवतरला, जगिं भरला ॥तु०॥१॥
मारिले त्वां असुरांसि, तारिले नर सुरांसि । वारुनि भया, करिं अभया ॥तु०॥२॥
विष्णु कृष्ण जगन्नाथ । रक्षिसि मज अनाथा । लक्षुनि बरा, जानकि वरा ॥तु०॥३॥
पद २०२ वें.
राजीव नयन हरे, जगजीवन मूरारे । निज नेट लाउनि, भेटसी कधिं, थेट सुविचारें ॥धृ०॥
कामादि षड्रिप रे, रामा न ठेविं पुरे । मी रंक, तव पदपंकजीं नि:षंक करीं बारे ॥रा०॥१॥
नरदेह न राहिल रे, परमार्थ जाइल रे । यमराय दंडिल काय कशी रघुराय, सुटका रे ॥रा०॥२॥
करुणा सागर रे, अद्वय सुखासागर रे । विष्णु कृष्ण जगन्नाथ, नित्य तुज गात, आत्म निर्धारें ॥रा०॥३॥
पद २०३ वें.
रामा स्वरूपीं चित्त वृत्ति वळविं वळवीं ॥धृ०॥
गळउनि हंकृति कळविं स्वसुख मज । मळविं संसार दु:ख टळवीं टळवीं ॥रामा०॥१॥
होऊनि विषयीं तळमळत मानस । कळवळुनि दुरितें सारीं पळवीं पळवीं ॥रामा०॥२॥
चपळ पणमनाचें सकल हरुनि । विष्णु कृष्ण जगन्नाथ पदिं मिळवीं मिळवीं ॥रामा०॥३॥
पद २०४ वें.
मज कां रे रामराया संसारी भारीं गांजविला ॥धृ०॥
तूं कैवारी निज भक्तांचा । अशि गर्जे संतांची वाचा । दृढ धरिला निश्चय हा सा़चा । परि अजुनी मेट द्याया, काय पापें माझ्या लाजविला ॥म०॥१॥
तूं करुणाघन सज्जन वदती । शरणागत दासां देशि गती । परि निष्ठुरता मनि धरिशि किती । अवतरसी ठायिं ठायीं, साधूनीं डंका वाजविला ॥मज०॥२॥
ये विष्णु कृष्ण जगन्नाथ । दे दर्शन झडकरिं बा आतां । मी गाइन घडि घडि गुण गाथा । दीनातें उद्धराया, त्रैलोक्यीं महिमागाजविला ॥मज०॥३॥
पद २०५ वें.
दाविसि कधिं पाया, हरिति जे अज्ञान अपाया ॥धृ०॥
आळवितों किति तुज सीतापति, मज दर्शन व्हाया ॥ आपुलें मज०॥
हा मायाब्धि तराया, गुण गाया, रघुराया ॥ दाविसि०॥१॥
मंद हसित मुख अखंडात्मसुख, अंगें अनुभवाया । ह्लदया या, उदया या, उदया या, पदिं काया, अर्पाया । दाविसि०॥२॥
धीर तुझा रघुवीर मानसिक, दु:ख अंतराया ॥ जीवाया श्रमवाया, भ्रमवाया, सुत जाया ॥दाविसि०॥३॥
कंज लोचना बंधमोचना, न करिं उशिर या या ॥ अवताराया, रिपु माराया, उद्धाराया, मन थाराया ॥दाविसि०॥४॥
राम विष्णु कृष्ण जगन्नाथ, त्रिभुवन ताराया ॥ भूभारा या, तूं हाराया, अघ साराया, अभय कराया ॥दाविसि०॥५॥
पद २०६ वें.
रघुराज न धरिं वाज आत्म भक्ति दे सदा ॥धृ०॥
नरतनु त्वां दिधलि खरी । मळलि विषयिं बहुत परी । करुनि कृपा दृष्टि बरी । सदय ह्लदय झडकरिं मज, भेत एकदा ॥रघु०॥१॥
स्थिर धरिं सुह्लदात्प वित्त । चंचल विषयांत चित्त । विनवि मि तुज या निमित्त । न करिं उशिर तळमळे मति, येसि तूं कदा ॥रघु०॥२॥
विष्णु कृष्ण जगन्नाथ । कळविलि तुज सर्व मात । तूं तो अससि दिनानाथ । दाखविं सच्चित्सुखमय, आपुल्या पदा ॥ रघुराज न०॥३॥
पद २०७ वें.
मज तारक तूं श्रीरामा रे ॥धृ०॥
पारक भव अवतार तुझा हा । भयहारक निज सुखधामा रे ॥मज०॥१॥
फार कठिण संसार तरी हित-। कारक गाइन नामा रे ॥मज०॥२॥
मारक दुर्जन भार कळत क्षण । स्मारक जन विश्राम रे ॥मज०॥३॥
गार करिसी निर्धार भजनीं । सुविचारक जगदाभि रामारे ॥मज०॥४॥
विष्णु कृष्ण जगन्नाथ पतित । उद्धारक मेघश्यामा रे ॥मज०॥५॥
पद २०८ वें.
अनन्य मी शरण तुला श्रीरामा । प्रियभक्त निज पूर्ण कामा ॥धृ०॥
जागृति स्वप्न सुषुप्ति विलक्षण । आपण निजसुख धामा ॥अ०॥१॥
नाम रुपात्मक विश्व प्रकाशक । एक अनेक विरामा ॥अ०॥२॥
त्रिभुवन साक्षी अलक्ष लक्षी । आपण आठवुनि निजधामा ॥अ०॥३॥
आत्म विचारें आत्म स्वरूपीं । विरवीं मेघश्यामा ॥अ०॥४॥
विष्णु कृष्ण जगन्नाथात्मज । नाहीं क्षणहि रिकामा ॥अ०॥५॥
पद २०९ वें.
पुरे हरी नको मजला संसार ॥धृ०॥
मीपण घेउनि व्यर्थचि फिरलों । परि हें सर्व असार ॥पु०॥१॥
सूक्ष्म विचारें सत्य गमे कीं । तव नाममृत सार ॥ पु०॥२॥
कृष्ण जगन्नाथात्मज याचा । वेळ कीर्तनीं सार ॥पु०॥३॥
पद २१० वें.
नारायण तुज न ओळखिला । न कळे कांहिं वाटत गोड विषय । साठत पाप निचय आटत सकळ वय । कांरे हरे उगिच मला भ्रम येथ करुनिं ठेला ॥का०ना०॥१॥
नाहीं नाम रस प्रेम धरुनियां सेवियला । फिरतां संसारीं हे लुब्ध झाला । साच अनुदिनीं जाच होय जिव वायां गेला ॥कां०॥ना०॥२॥
दृढ आशापाश तेणें जाय पर सदनाला । भासे दुर्दैव योग आड आला । भजन पुजन ध्यान न घडे खलचि केला ॥कां०॥ना०॥३॥
विप्र जगन्नाथ बाळ करि आळ होई त्याला- । प्रसन्न तोडी भव बंधनाला । दुर्जन षड्रवैरी यांच्या संगें कृष्णदास भ्याला ॥कां०॥ना०॥४॥
पद २११ वें.
ह्लदयीं धीर मज रघुवीर तुझा गंभीर भव जलधि तीर आत्म-पद राघवा देवा धांव झडकरिम ॥ह्ल०॥
धृ०॥ स्वजन भजन रत विजनिं असति दिन रजनि रजनीचर पीडिति सुरां, असें कमल जनित पद कमलिं विनविं जइं तेधवां, वेगें भुमि मार हरि ॥ह्ल०॥१॥
करुनि निज कृपा पात्र देइं चिन्मात्र भेटि हे वरद वरा, कोटि मदन सुंदर तनु वदन हसित सीताधवा, येरे विलंब न करिं ॥ह्ल०॥२॥
पुत्र कलत्र भ्रम मात्र सकळ परि रात्र दिवस करि विकळ खरा, प्रभु विष्णु कृष्ण जगन्नाथ भोगुनि विटलों भवा, नको नको मन्मवरि ॥ह्ल०॥३॥
पद २१२ वें.
श्रीरामचंद्र रघुराज चरण मज दाविं एकदां ॥धृ०॥
शामसुंदर भक्तकाम कल्पद्रुम नाम तुझें तरि आज ॥च०॥१॥
अंत रहित तुज संत वळखती अंतरिंचि हरि लाज ॥च०॥२॥
कंजनयन भवभंजन मुनि मन रंजन हें करिं काज ॥च०॥३॥
राम विष्णु कृष्ण जगन्नाथा ध्यास मनिं न धरिं वाज ॥च०॥४॥