भक्तांनीं केलेल्या कविता - इत्यंष्टकं

समान मानस्मजने सुमान मानवार्थितं । विनम्रलोक शोकहं रविं त्रिलोक पालनं ॥ स्वपक्षदक्षमक्षयं विलक्षणान्यलक्षणं । नमामि कामितार्थदं मुदेह कृष्ण सद्‍गुरुम्‍ । प्रपालयस्य कृष्णमां कृपालयस्व वक्षिणान्नपालको भवदृतेरित काल काल सद्नते ॥१॥
प्रसन्न सन्नति प्रियं स्वसंग रंग रंजितं । अनंगदंग विस्मृत भजेन्न कृष्णनायकं ॥ स्वचिद्धनांबु वर्षितं महर्षि चित्त कर्षितं अमर्ष हर्षयो:समंगुरुं भजेऽघमर्षणं ॥प्र०॥२॥
जगत्कदंब लंबितं करावलंब दायिन । भजे चिदंबरालयं मदंब पालयस्व माम्‍ ॥ अदार मार सारदंपदारता-र्तिकारकं । उदार बुद्धि तारकं नमामि विघ्न हारकम्‍ ॥प्र०॥३॥
विपाश नाश कारिणं पलाश पुष काशितं । यदंध्रिकंजमंजन प्रहीन मद्वयंभजे ॥ प्रपंच संचयारतिं सुपंच मस्वरेआद्निरम्‍ । असज्जनान्य लक्षितं विपज्जयालयं भजे ॥प्र०४॥
अवाद पाद दर्शकं प्रसाद लोक पावनं । सुसाद सुंदराकृतिं मुकुंद सद्नुगुरुं भजे ॥ अखंड कीर्ति मंडितं विरुद्ध दर्पखंडितं । अजांड नम्र पंडितं नमामि दुष्ट दंडितम्‍ ॥ प्रपा०॥५॥
पदानुरक्त मोचकं सदावदान्य बुद्धिदं । स्वसाद प्रेमलास्यगें ह्लदानमामि सद्‍गुरुं ॥ इषप्रफुल्लनीरजोल्लसन्मुखं स्वसंन्मुखं । चलल्ललामशोभनं भजे स्वपुष्प वल्लरीम्‍ ॥प्र०॥६॥
मनोज भोजनारतिं जनो द्वियुक्त मानसं । तनोरहंकृति प्रहं विनोद सागरं भजे ॥ कृतात्म भत्क रंजनं वपुर्मदावभंजनं । सुरस्तुतं जनप्रियं नतोस्मितं निरंजनं ॥प्र०॥७॥
निभूढ सौख्य शोधकं विमूढ चित्त बोधकं । पदारविंद संन्नुति त्रिलोक पावनं भजे ॥ समंत्त रंक भूपयोश्विदात्ममंचक स्थिरं । पदप्रलीन संकटद्रुत प्रवारणं भजे ॥ प्रपालय०॥८॥
किमस्ति हस्तके मम प्रदानकारणे गुरोर्निरस्य मस्तकं पदेततस्तटस्थ मीक्ष्यते ॥ प्रमोदहस्त संपुटे चिदैक्य गंध संयुतं । सुमा-ष्टकं समर्पयाम्यदीनु कृष्ण सत्पदे ॥प्रपा०॥९॥
सुमतिरति तरास्यात्सर्व-लोकांतरंगे । कविवर वरदास्यं बोधतोयं प्रकीर्यात्‍ ॥ परम मुखसुखार्थे ब्राम्हणा: संयतन्तांवरद इह भवेच्चामुत्र रामाय कृष्ण: ॥ इत्यंष्टकं संपूर्णम्‍. श्रीकृष्णार्पणमस्तु.