मराठी मुख्य सूची|मराठी साहित्य|गाणी व कविता|रामजोशी|
कुंजात मधुप गुंजारव यम...

रामजोशी - कुंजात मधुप गुंजारव यम...

रामजोशांनी लिहिलेली कविता मोठी मधुर, अर्थसंपन्न व प्रासअनुप्रासांची पैंजणे घालून ठुमकणारी अशी आहे. शृंगारपर, उपदेशपर व देवदैवतविषयक अशा अनेक प्रकारच्या लावण्या रामजोशांनी लिहिल्या.


कुंजात मधुप गुंजारव यमुनातटीं ।

होरी खेळतो हरी करुनि राधा नट आपण नटी ॥ध्रु०॥

लतागुच्छ सुरतरुही तुच्छ वरी रुजंती करिती मधुकरी ।

विमान वरी दाटल्या उतरल्या गगनीं सुरसुंदरी ।

सुरताल पखवाज खंजिरी मंजरीत बासरी ।

बिन अमृत कुंडली कुणी डफ़ सारंगीला धरी ।

नृत्यकृत्य तत्कार तान करताल झुमकझ्या अंतरीं ।

मोरचंग झांजरी पतीसंपत्यही नानापरी ।

रुपरम्य राधेचे राधा वल्लभ आपण घरी ।

तिलोत्तमा उर्वशी मेनका रंभापरी घाबरी ।

फ़ागामधीं बागात मातला वसंत अंत:पुरीं ।

कवण राधिका पति कवण राधा हे न कळे खरी ।

अग सखे ग आनंद मी सांगू किती । अगे सखे०

एकमेकावर टाकिती । अगे सखे०

कुंकुम अबीर झोकिती । अगे सखे०

पिचकार्‍या मुखी मारिती । अगे सखे०

केशर मृगमद उडविती ।

या रसाचा कोण जाणता सुरनर हातवटी ।

होरी खेळतो हरी करुनि राधा नट आपण नटी ॥१॥

श्रीहरीचें वयरुप धरुनि राधा नट नागरधणी ।

पीतवसन बासुरी मुगुट शिरीं तिळभर नाहीं उणीं ।

हावभाव नृत्यात नटाकृति भाव दावितें क्षणीं ।

मदनमूर्ती सावळी तनू सुकुमार फ़ार देखणी ।

तथै तथै तननन नननन वेणुरव किंकणी ।

नृत्यगीत माधुरी हरीची जाणत कालिया फ़णी ।

गर्वरहित गंधर्व सर्व त्या वसंत संतर्पणिं ।

कंठी घालिती मिठी म्हणती राधेला यदुकुलमणी ।

रास जग जनकास मुखामध्यें हास हिर्‍याची खणी ।

बुलाख नथ नासिकीं चमक जशी शुक्राची चांदणी ।

अग सखे रंगरसामधी यदुनायका ॥अगे०

नच ओळखिती कितिक बायका ॥अगे०

धरुनि मुरलीच्या गायका ॥अगे०

सोडिती नयनसायका ॥अगे०

कुणी म्हणती हरी आयका ॥अगे०

हे मोठे कीं नवल राधिका ॥अगे०

घरी नटवर कुचतटीं ।

होरी खेळतो हरी करुनि राधा नट आपण नटी ॥२॥

वसंतऋतु संतान कुंज ते तरुवर फ़ुलले फ़ुली ।

किती फ़िरती गोपिका किती रंगामधी भिजल्या मुली ।

शुक पीक बक कोकिळा कामपक्षामधीं पडल्या भुली ।

मयुर वर नाचती दिली गती कन्यानें आपली ।

कंद मंद मकरंद धुंद पिचुमंद बकुळवन खुलल्या खुली ।

गुलाब मधु मालती मोगरा बट चंपक मखमली ।

मंदशीत अति सुगंध पवनासहित कुसुम लाखुली ।

किती रासमंडळी गुलाल ही लाल ललित पाऊली ।

स्त्री वेषें हरी होरी खेळतो नवल काय गोकुळीं ।

अनंत कौतुक करी धरी अवतार कृष्ण माउली ।

अग सखे रासांत धूम मातली । अग सखे०

श्रीरंगमूर्ती पातली । अगे सखे०

रंगात तळी घातली । अगे सखे०

गोपिका सकळ रातली । अगे सखे०

ठाऊकी न किल्ली आतुली । अगे सखे०

सत्य सत्य हे भामा रुसली । अगे सखे०

कशी येईल शेवटी ।

होरी खेळतो हरी करुन राधा नट आपण नटी ॥३॥

पुरुषवेध राधा निजवेष कवटाळुनि चुंबिती ।

हरी म्हणून गोपिका शुध्द राधेला आलिंगिती ।

अंगसंग रतिभंग दंग रंगामधी किती लाजती ।

मनीं म्हणती कामिनी नव्हे माधव सुखसंगती ।

अष्ट नायका कृष्ण म्हणुन राधेला कवटाळिती ।

काय सांगु मी तरी विचित्र होरी मज भासती ।

सार साक्षी संसारसार कंसारी धरुं धावती ।

कुणी व्यजन चामरें धरितीं पिचकार्‍या चिपळ्या किती ।

ज्या रासामधी गुलाबकेशरी मृगमदनदी बाहती ।

अशी धूम मातली कळेना कोण गाण (?) गोपि कापती ।

अग सखे धांवत आलें तुजकडे । अगे सखे०

सांगाया दु:ख रोकडे । अगे०

आधीच तुझे वाकडे । अगे०

मोठे मज सांकडे । अगे०

कपट रुपिणी राधा येऊनि धरील तुझी हनुवटी ।

होरी खेळतो हरी करुन राधा नट आपण नटी ॥४॥

रासामधी हरी लागी समजले भामा रुसली पिशी ।

निजरुपांते घरी करी खटपट पट पिवळा कशी ।

रंगांतुनि सदनांत एकटा हरि पोहचे तिजपाशीं ।

सचिंत पशुचे रिती तशी मंचकावरी ते मुसमुशीं ।

हळुच पद चुरुनि तिचे मांडीस देतसे उशी ।

उठुनि म्हणे भामिनी सवती मजपुढें सोंग मिरविशी ।

त्या कपट्यांचे रुप धरुनि किती रांडेला कवटाळिशी ।

तसे मजही पाहशी कळेना सये वो मज चौकशी ।

ऐकुनि हरी म्हणे भोग जाहला गोष्ट करावी कशी ।

हात ओढुनि तिला म्हणे मी कृष्ण वृष्णीच्या कुशी ।

अग सखे नको संशय धरुं फ़ारसा । अगे०

घे क्षणभरी रती सुख रसा । अगे०

करीं कंकण नको आरसा । अगे०

अग सखे ग - भामा सुखपडे गारसा ।

कविरायाने यापरी नेली रासामधी गोमटी ।

होरी खेळतो हरी करुन राधा नट आपण नटी ॥५॥

N/A

References : N/A
Last Updated : February 16, 2010

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP