का रे मनीं माधवाचे चरण धरा ना ।
किती कथितो हित कांहीं करा ना ॥ध्रु०॥
नरतनु लाभली हे सुकृतभराने ।
हरवितां आपुल्याचि कराने ।
चंचल मन नोव्हे स्थित निकराने ।
हे वदती श्रुतिशास्त्र पुराणे ।
झडकरी सांभाळावे हित चतुरानें ।
व्यर्थ कसे भ्रमता तिमिरानें ।
अंत:करणीं या मदन शरानें
भंगूं नये परमार्थ-पराने ।
सुरपती मोहिले हो विषयी गरानें ।
शाप दिल्ला मुनीच्या कुमराने ।
सुतदारा दिले बहु आदरानें ।
वंचती ते नुमजावे खरानें ।
त्या भवसिंधुच्या लहरी करांना ।
हरिगुण कीर्तनीं रंग भराना ॥१॥
भगवद्वजकाचा संग धरावा ।
मग तच्चरणीं निज देह पडावा ।
जो तो नर भवामाजी बुडावा ।
मग कधीसा परमार्थ रडावा ।
श्रीगुरुचरणीं नमुन खडावा ।
हरी हरनाम सुमंत्र पढावा ।
हे न करावे जेणे मदन चिडावा ।
सत्पथ हा तरी का बिघडावा ।
अरे तुमचा डोळा कधीं उघडावा ।
साधक हो मनीं भाव जडावा ।
का भवपाशीं हा देह पिडावा ।
भव भजनें सगळाची मढावा ।
हरिगुण गायकांच्या ह्रदयीं शिराना ।
सुखकर हा कविराय वराना ॥२॥