नका हरि हा दंगा करुं या कर्मे नाही बरें, रयत ही धन्याचें लेकरुं ॥ध्रु०॥
आम्ही पुर गवळ्याच्या सती ।
छी: म्हणतो तुझी खोड जाईना अजून ही श्रीपती । सोसावे दुर्गुण किती ।
दैवाने दिली सुजन भोगितो रितीने संपत्ति । ही सोडून दे दुर्मती ।
तूं म्हणशील मी धनी नगराचा, वाईट आमुचे पती ।
कर जोडितो तुझी हे वस्ती पुरे पुरे बापा ।
सारी रयत सुखाची कोण तुझ्या सोशि अशा तापा ।
या छंदामध्यें नको शिरुं । सांगतसो इतक्यावर तुजला
मारुं किंवा आम्ही मरुं ॥
तुज न्याय नसे चोरटा । जारपणादिक वाईट कर्मे तुजपाशी ॥१॥
सोरटा काय चांगट तरि गोरटा ।
पुरुषाएवढा पुरुष असुनि तूं खेळसी काय पोरटा ।
नव्हे तान्हा शिशु पारटा ।
नित्य रमविशी स्त्रिया दिससी तूं तरी एवढासा कारटा ॥
पोर म्हणों तरी सार्या गोकुळ नगरांत भोगिसी रमा ।
थोर म्हणो तरी नित्य यशोमतीचा घेसी मुखामध्यें आमा ।
किती अभिनव सांगत फ़िरुं । या नगरीमध्यें अशा रितीने
राहिना पांखरुं ॥२॥
तुझी संगत ही भोवली ।
या सार्या रडतात गरतीच्या बाटविल्या त्त्वा मुली ।
काय वाढविसील हा कली ।
काय वदूं ही किर्ती तुझी बा जगतामध्ये फ़ांकली । कांहीं रीत नच राखली
पाप उघड करुं नये भ्रमाची मूठ बरी झांकली ॥
उदम्यावरता कोणि हुकमाचा लोक करितसे जोरा ।
आम्ही तुझ्या जरी भरीं भरुं । तूं मोठा कविराय म्हणविशील ।
आज उद्या तुज धरुं ॥३॥