केशवकरणी अदभुत लीला नारायण तो कसा ।
तयाचा सकळ जनावर ठसा ।
माधवमहिमा अगाध गोविंदाच्या रसा ।
पी जा जीव होइल थंडसा ।
विष्णू म्हणतां विकल्प जाती मधुसूदनाने कसा ।
काढिला मंथनसमयी जसा ।
वेश धरुनि कापट्य मोहिनी भाग करुनि महिनिमा ।
गायिल्या उध्दरतील आधमा ॥१॥
त्रिविक्रमाने त्रिताप हरिले भक्तदोष सर्वहि ।
वामने दान घेतली मही ।
श्रीधर सत्ता असत्य हरती दुष्टांचे सर्वही ।
वंदिती ह्रषीकेशाचारही ।
पद्मनाभें धरिले तेथुनि जाले देव ब्रह्मही ।
की दामोदरें चोरिलें दही ।
संकर्षण म्हणतां षड्रिपु नाशातें पावती ।
शरण जा वासुदेवाप्रती ॥२॥
प्रद्युम्नाचा करितां धांवा गजेंद्र मोक्षाप्रती ।
अनिरुध्दाने वर्णिली श्रुती ।
क्षीरसागरीं पुरुषोत्तम हा दाता लक्ष्मीपती ।
स्मरणे अधोक्षजे आकृति ।
गाती मुनिजन नारद तुंबर वसिष्ठादि गौतमा ।
गाइल्या उध्दरती आधमा ॥३॥
प्रल्हादासाठी नरहरी स्तंभी प्रकटला ।
अच्युते कालयवन मर्दिला ।
जनार्दनाची अघटित लीला कीर्तन ऐकूं चला ।
उपेंद्रा शरण म्हणविती भला ।
हरिहर म्हणतां त्रिवारवाचें सर्व दोष हरियला ।
गोकुळीं कृष्णनाथ खेळला ।
रामलक्ष्मण यांची नांवे निस्तारती हे भ्रमा ।
गाइल्या उध्दरती आधमा ॥४॥
अनंत भगवंताची नांवे त्यांतुनी हे उत्तमा ।
गाईल्या उध्दरती आधमा ॥