राधा मुखरण मधें मिळाल्या आणिक त्या गवळणी ।
विरहातुर बोलती सख्यांनो गेला यदुकुलभूषणमणी ।
कोठें होती जपून विवशी मथुरेमधिं वाकडी ।
सांड मिळाली कुब्जा त्याला कशि वाटलि फ़ांकडी ।
आम्ही येथें किती रडावें हरि दासींचा गडी ।
बाळमित्र म्हणुं नये कशी ग बाई तिकडेच दिधली बुडी ।
याणें जाउनि तिथेच रहावें ही तर कशी आवडी ।
यांत सुगर म्हणूं नये जळो गाई बटकिची किती परवडी
॥चाल॥आम्ही बुडालों परंतु कुबडी ती तर खरी ।
यत्न न करितां बसले जागा तिणें मिळविला हरी ।
सार्या आम्ही उदास बसलों बाई यमुनेच्या तिरीं ।
या विरहामधि कसें जगावें रतिरंगाचा धनी ।
टाकुनि गेला अम्हांसि आतां कैंची वेणीफ़णी ॥१॥
ज्याच्यासाठीं आम्ही पतीची मर्यादा सोडिली ।
गोष्पद मानुनि दिनांत शतदां यमुना वोलांडिली ।
कुंजलतेचा महाल मानुनि रमलों आम्ही मुली ।
जनांत याचेसाठिं कुळाची अपकीर्ती साहिली ।
शेवट केला असा तयानें दासी अवलंबिली ।
काय करावें दुर्दैवाची गति आम्हां भोवली ।
॥चाल॥ त्याला आमुची दया नसो पण लज्जा नाहीम कशी ।
कोठें होती रांड कळेना कोण सवत घरघुशी ।
या कपट्याशी संगत करुनी पडलों आम्ही फ़र्शी ।
पहिल्यापासुन ठाऊक होता हा नंदाचा गुणी ।
संगत यासी करुं नये परि मसलत पडली उणी ॥२॥
प्राणावांचुन तनु तशा हरिवांचुन झालों पहा ।
नवस करा रांडांनो काहीं तरि देवाला वहा ।
जोशी पंचाक्षरी जाणता कुणि एखादा पहा ।
दैवावर घालवूं नका गे यत्न करावे दहा ।
रांडेच्या नादास गुंतला पुनरपि येतो न हा ।
धन्य म्हणा गे सुत नंदाचा कीर्ति मिळविली अहा ।
॥चाल॥ याचें अमुचें विरुध्द नसतां कसा कापिला गळा ।
लालुच दाउन गडे बुडविलें याणें अमुच्या कुळा ।
सोळा सहस्त्र गोपी टाकुनी किति बटकीचा लळा ।
गोकुळ सोडुन कविरायानें मथुरेमधि छावणी ।
केली, याचें निदान ऐका हरि दासींचा ऋणी ॥३॥